5 Batalion Artylerii Fortecznej (austro-węgierski)
Batalion Artylerii Fortecznej Nr 5 – oddział artylerii fortecznej cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia oddziału
W 1908 3. batalion Morawsko-Galicyjskiego Pułku Artylerii Fortecznej Nr 2 w Krakowie, został detaszowany do Trydentu (niem. Trient), w okręgu 14 Korpusu[1]. 4. kompania została podporządkowana komendantowi 3 Brygady Artylerii Fortecznej w Trydencie[2]. Komendantem batalionu był major Johann Gloss[1], który w następnym roku został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Artylerii Fortecznej Nr 3 w Przemyślu na stanowisko komendanta 2. batalionu i mianowany podpułkownikiem[3].
20 stycznia 1909 3. batalion został przeformowany w Morawsko-Galicyjski Batalion Artylerii Fortecznej Nr 5[4][5]. Batalion został podporządkowany komendantowi 3 Brygady Artylerii Fortecznej w Trydencie[6]. Jednostka otrzymywała rekrutów z okręgu 1 Korpusu[4][5].
Od początku istnienia oddziału do 1918 pełnili w nim służbę: kapitan rachmistrz wojskowy Gustav Mohnert i porucznik prowiantowy Fridolin Lassner[4][7]. W pierwszej obsadzie oficerskiej znalazł się m.in. kpt. Stanisław Prochaska, późniejszy podpułkownik[8], a przydział w rezerwie otrzymali podporucznicy: Leon Harasiewicz, Lucjan Myciński (ur. 20 maja 1884), późniejszy major samochodowy Wojska Polskiego i dyrektor huty Batory[9], Wincenty Ledóchowski, późniejszy kapitan artylerii Wojska Polskiego[10], Józef Łukawski (ur. 1879), późniejszy porucznik artylerii Wojska Polskiego[11], Klaudiusz Filasiewicz, późniejszy kapitan artylerii Wojska Polskiego oraz kadeci: Leopold Stuhr (ur. 22 grudnia 1884, zm. 6 listopada 1961), późniejszy kapitan artylerii inżynier Wojska Polskiego[12] i Bolesław Paykart, późniejszy major artylerii Wojska Polskiego, Władysław Róg (ur. 18 kwietnia 1880 w Komarnie), major audytor Wojska Polskiego, doktor praw, adwokat we Lwowie, zamordowany w 1940 na terytorium Ukrainy[13][14]. W 1911 służbę w batalionie rozpoczął ppor. Artur Pepłowski[15].
Batalion obchodził swoje święto 20 lipca, w rocznicę bitwy pod Lissą stoczonej w 1866[5].
Komendanci batalionu
Przypisy
- ↑ a b Schematismus 1909 ↓, s. 988.
- ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 151.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 987, 1009.
- ↑ a b c d Schematismus 1910 ↓, s. 1026.
- ↑ a b c d Schematismus 1914 ↓, s. 925.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 153.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1400.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1392.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 181, 706.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 273, 935.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 275, 1008.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133, 920.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 295.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 1026-1027.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 1003, 1038.
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, Dezember 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
| Brygady artylerii polowej | |
|---|---|
| Pułki armat polowych | |
| Pułki haubic polowych | |
| Dywizjony ciężkich haubic | |
| Brygady artylerii górskiej | |
| Pułki artylerii górskiej | |
| Dywizjony armat górskich | |
| Dywizjony artylerii konnej | |
| Brygady artylerii fortecznej | |
| Pułki artylerii fortecznej | |
| Bataliony artylerii fortecznej |
