38P/Stephan-Oterma
| |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
22 stycznia 1867 |
| Nazwy alternatywne |
38P/1980 L2, 1980 X, 1980g; 1943.2, 38P/1942 V1, 1942 IX; 1867.8, 38P/1867 B1 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka |
11,2477 au |
| Mimośród |
0,8600 |
| Peryhelium |
1,5744 au |
| Aphelium |
20,9209 au |
| Okres orbitalny |
37,72 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
17,9814° |
| Długość węzła wstępującego |
79,1884° |
| Argument peryhelium |
358,1910° |
| Moment przejścia przez peryhelium |
2018 (następne) |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica |
kilka-kilkanaście km |
38P/Stephan-Oterma – kometa krótkookresowa, należąca do grupy komet typu Halleya.
Odkrycie
Kometa została odkryta 22 stycznia 1867 roku w Observatoire de Marseille we Francji przez Jérômiego Coggię. Jednak uważał on, że to nieskatalogowana mgławica. W okresie pierwszej obserwacji niebo pozostawało zachmurzone i tylko na chwilę 24 stycznia Édouard Stephan stwierdził, że obiekt się przemieścił. Stephan potwierdził swoje obserwacje następnego dnia i określił obiekt jako kometę. Została ona też nazwana jego nazwiskiem. Zupełnie niezależnie obserwował tę kometę 28 stycznia Wilhelm Tempel.
Ponownie obserwowała tę kometę 6 listopada 1942 roku fińska astronom Liisi Oterma. Również jej nazwisko otrzymała kometa.
Orbita komety
Orbita komety 38P/Stephan-Oterma ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,861. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,57 j.a., aphelium zaś 20,92 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 37,72 roku, nachylenie do ekliptyki to wartość 17,98˚.
Kometa 38P/Stephan-Oterma była obserwowana w latach 1867, 1942 i 1980. Nie zaobserwowano pojawienia około roku 1908. Najbliższe zbliżenie do Ziemi nastąpi 17 grudnia 2018 roku, gdy kometa znajdzie się w odległości 0,77 j.a.
Zobacz też
Bibliografia
- 38P/Stephan-Oterma w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- 38P/Stephan-Oterma w bazie Minor Planet Center (ang.)