2 Dywizja Strzelców (RFSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład |
16 Armia |
2 Dywizja Strzelców – związek taktyczny Armii Czerwonej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
W lipcu 1920 wchodziła w skład 16 Armii, następnie w skład 3 Armii.
13 maja 1920 pułki 2 i 10 DS zostały pokonane przez oddziały polskie pod Hłybowem.
29 lipca 1920 razem z 10 i 57 DS wzięła udział w szturmie twierdzy brzeskiej. 1 sierpnia 1920 dywizja liczyła w stanie bojowym - piechoty 4500 żołnierzy. Na uzbrojeniu posiadała 99 ciężkich karabinów maszynowych i 32 działa[1].
W nocy z 21 na 22 września 1920 pięć pułków 2 DS zostało rozbitych, kiedy to oddziały polskiej 3 Dywizji Piechoty Legionów przez zaskoczenie zaatakowały bolszewickie zgrupowanie między Dniestrem a Prypecią.
Od 24 września 1919 do 3 sierpnia 1920 dywizją dowodził Roman Łągwa.
Przypisy
- ↑ Moszczeński 2020 ↓, s. 248.
Bibliografia
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.