2 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1963 |
Rozformowanie |
1992 |
Nazwa wyróżniająca |
Pomorska |
Tradycje | |
Kontynuacja |
2 pułk rakiet |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Włodzimierz Kobylański |
Ostatni |
płk Stanisław Kulesza |
Organizacja | |
Numer |
JW 1609[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
2 Pomorska Brygada Artylerii (2 BA) / 2 Armijna Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych[a] (2 ABROT) – związek taktyczny wojsk rakietowych Sił Zbrojnych PRL.
Historia
Brygada została sformowana zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0043/Org. z 21 marca 1963, w garnizonie Choszczno, jako 20 Brygada Artylerii. Uchwałą Rady Państwa z 13 września 1963 został jej nadany sztandar. Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 025/MON z 30 września 1965 została przemianowana na 2 Pomorską Brygadę Artylerii i kultywowała tradycje 2 Pomorskiej Brygady Artylerii Haubic. Święto jednostki zostało ustanowione na 8 lutego. Jej podstawowe uzbrojenie stanowiły zestawy rakietowe R-170, a potem R-300. Intensywne szkolenie prowadzone z zachowaniem pełnego maskowania kończyło się strzelaninami bojowymi prowadzonymi w ZSRR, głównie na kazachskich poligonach.
Brygada w okresie wojny mogła niszczyć uderzeniami jądrowymi i chemicznymi cele znajdujące się w przewidywanym pasie natarcia armii. Głowice jądrowe i chemiczne miały pochodzić ze składów Armii Radzieckiej.
31 grudnia 1992 brygada została rozformowana, a na bazie jej pododdziałów oraz rozformowanego w tym samym czasie 7 Dywizjonu Rakiet Taktycznych 2 DZ, 1 stycznia 1993 powołano 2 Pułk Rakiet. W miejsce systemów rakietowych R-300 Elbrus, na uzbrojenie weszły najnowocześniejsze wówczas w Wojsku Polskim zestawy rakietowe Toczka.
2 września 1994 jednostka otrzymała imię Hetmana Jana Zamoyskiego i nazwę wyróżniającą „Pomorski” oraz przyjęła dziedzictwo tradycji:
- 2 Kompanii Pozycyjnej Artylerii Pieszej (1815-1831),
- 2 Pułku Artylerii Ciężkiej (1918-1939),
- 2 Pomorskiej Brygady Artylerii Haubic (1944-1946),
- 20 Brygady Artylerii (1963-1965),
- 2 Pomorskiej Brygady Artylerii (1965-1992).
Dzień 7 listopada ustanowiony został Świętem pułku.
Skład organizacyjny i uzbrojenie
dowództwo i sztab
- dwa dywizjony artylerii (16 i 17 da)[b]
- bateria dowodzenia
- 3 x baterie startowe (1 wyrzutnia w każdej baterii)
- pluton obsługi technicznej
- sekcja gospodarcza
- sekcja remontu pojazdów
- bateria dowodzenia
- bateria techniczna
- bateria transportowo-gospodarcza
- kompania maszyn inżynieryjnych
- pluton obrony przeciwchemicznej
- warsztaty remontowe
- bateria meteorologiczna
Uzbrojenie brygady w latach 60. stanowiło 6 wyrzutni rakietowych 9K51 (R-170) na podwoziu działa samobieżnego ISU-152, które mogły odpalać rakiety R-11M z głowicą jądrową o mocy 20 lub 40 kT. (oznaczenie NATO – Scud)
W latach 70. wprowadzono na uzbrojenie nowe wyrzutnie rakietowe typu 9K72 Elbrus (R-300) na podwoziu samochodu ciężarowego MAZ-543P, które mogły odpalać rakiety R-14 z głowicą jądrową o mocy 20, 40 lub 100 kT. (oznaczenie NATO – Scud B)
Dowódcy
- płk Włodzimierz Kobylański 1963-1967
- płk Marian Misiewicz 1967-1973
- płk Leon Sulima 1973-1974
- płk Kazimierz Chudy 1974-1978
- płk Marian Oleksiak 1978-1980
- płk Kazimierz Wilczewski 1980-1988
- płk Włodzimierz Sąsiadek 1988-1990
- płk Stanisław Kulesza 1990-1992
Uwagi
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Michał Trubas: 2 Pomorska Brygada Artylerii. Warszawa: Comandor, 2005. ISBN 83-88329-99-5.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
- Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.