2 Batalion Rozpoznawczy Szwoleżerów Rokitniańskich
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1995 |
| Rozformowanie |
1998 |
| Patron |
Szwoleżerowie Rokitniańscy |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
23.11.1995[1] |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr dypl. Marek Gajewski |
| Ostatni |
mjr dypl. Andrzej Przekwas |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1200 |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Batalion Rozpoznawczy Szwoleżerów Rokitniańskich – pododdział rozpoznawczy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Wchodził w skład 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej[2]. Stacjonował w Stargardzie Szczecińskim (czerwone koszary).
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1989 roku jednostki 20 DPanc przejęły tradycje i numery rozformowywanej 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. 8 batalion rozpoznawczy w Budowie przejął numer 10 batalionu rozpoznawczego z Nysy.
Od 1 stycznia 1995 roku batalion po raz kolejny zmienił numer, tym razem na „2"[3]. 23 listopada 1995 roku Prezydent Rzeczypospolitej nadał batalionowi sztandar[1], który został wręczony 13 kwietnia 1996 roku[3] przez wiceministra Obrony Narodowej Danutę Waniek. W 1998 roku jednostkę rozformowano.
Struktura organizacyjna
dowództwo i sztab
- 1 kompania rozpoznawcza – na BRDM-2
- 2 kompania rozpoznawcza – na BWP-1 (jeden pluton na BWR-1K)
- 3 kompania rozpoznawcza – na pojazdach Star 266 (powstała po likwidacji krrel)
- kompania specjalna
- zespół dowodzenia
- 5 grup rozpoznawczych
- grupa płetwonurków
- grupa łączności
- instruktor spadochronowy + układacz spadochronów
- kompania rozpoznania radioelektronicznego
- GAD – Grupa Analizy Danych
- pluton namierzania radiowego UKF (3xR-363 na pojeździe ZIŁ 137K z odbiornikiem UKF typu Orlenok – 1 oraz R323)
- pluton rozpoznania radiowego (2xAROKU – 10 na pojeździe STAR-660 z Odbiornikami UKF UP3MA typu Panorama i KF typu Stoika)
- pluton rozpoznania radiotechnicznego – jedynie w pierwszej wersji zawiązania pododdziału – wyposażony w stacje pasywne NRS na pojeździe GAZ – 69
- pluton TRPW (technicznego rozpoznania pola walki)- od 1990r na BRDM-2 wcześniej na BRDM-1 wyposażony w przenośne stacje radiotechniczne: Filip- 1 i Filip- 2
- GAD – Grupa Analizy Danych
- pluton łączności
- pluton zaopatrzenia
- pluton remontowy
 |
 |
Dowódcy batalionu
- mjr dypl. Marek Gajewski – (1993-1996)
- mjr dypl. Andrzej Przekwas – (1996-1998)
Obiekty szkoleniowe
- ośrodek szkolenia rozpoznawczego
- plac szkolenia spadochronowego
- plac szkolenia ogniowego
- plac ćwiczeń taktycznych
- hala sportowa
- plac apelowy (musztry)
- OSF
- strzelnica garnizonowa
Przeformowania
14 kompania wywiadowcza (1945) ↘ (rozformowana) * 19 kompania zwiadu (1949–1955) → 8 batalion rozpoznawczy (1955–1961) → 19 kompania rozpoznawcza (1961–1968) → 8 batalion rozpoznawczy (1968 – 1989) → 10 batalion rozpoznawczy (1989 – 1995) → 2 batalion rozpoznawczy Szwoleżerów Rokitniańskich (1995 – 1998)
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Zdjęcie późniejsze z 2010 r. ( w stopniu generała brygady)
Przypisy
- ↑ a b Krząstek i Żak 1997 ↓, s. 86.
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 227.
- ↑ a b Krząstek i Żak 1997 ↓, s. 87.
Bibliografia
- Tadeusz Krząstek, Andrzej Żak: Z ziemi włoskiej do Polski. Warszawa: Wydawnictwo Marrow SA, 1997. ISBN 83-907396-5-8.
- Sawicki, Zdzisław: Mundur i odznaki Wojska Polskiego : czas przemian. Sawicki, Zdzisław. Warszawa: "Bellona", 1997. ISBN 83-11-08588-9.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.