1 grosz 1949
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Emitent | |
| Typ monety | |
| Nominał |
1 grosz |
| Rocznik |
1949 |
| Emisja | |
| Mennica |
mennica w Budapeszcie, |
| Nakład |
400 116 000 szt. |
| Data emisji |
30 października 1950 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant | |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
0,5 g |
| Średnica |
14,7 mm |
| Materiał | |
| Rant |
ząbkowany |
| Stempel | |
1 grosz 1949 – moneta jednogroszowa, wprowadzona do obiegu w dniu wymiany pieniędzy 30 października 1950, zarządzeniem z 14 lutego 1951 roku (M.P. z 1951 r. nr 14, poz. 196), wycofana z obiegu z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Na monecie nie ma umieszczonego znaku mennicy[2].
Awers
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok 1949, dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA” (nazwa państwa obowiązująca do 1952 roku)[1].
Rewers
Na tej stronie monety znajduje się cyfra „1", poniżej napis „GROSZ”, a pod nim i z lewej strony gałązka[1].
Nakład
Moneta została wybita na krążku aluminiowym o średnicy 14,7 mm, masie 0,5 grama, z rantem ząbkowanym (karbowanym), według projektu Andreja Petera. W 1949 roku w Budapeszcie wybito 400 000 000 sztuk. W 1953 roku w Warszawie wybito dodatkowe 116 000 sztuk[1].
Opis
Średnica monety jest identyczna ze średnicą jednogroszówki wzoru 1923 bitej w okresie II Rzeczypospolitej i Generalnego Gubernatorstwa[2].
Moneta oficjalnie została wycofana z obiegu z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 r., ale ze względu na spadek siły nabywczej z obiegu zniknęła już w latach 60. XX wieku[1].
Mimo wielu prób nie udało się dotychczas zidentyfikować jakiegokolwiek szczegółu rysunku bądź karbowania rantu, który pozwoliłby jednoznacznie rozróżnić egzemplarze bite w Budapeszcie od tych z Warszawy. Wśród kolekcjonerów istnieje niepotwierdzona oficjalnie teoria, że egzemplarze warszawskie są nieco grubsze i ciemniejsze[1].
Wersje próbne
Istnieją wersje tej monety należące do serii próbnych w mosiądzu i niklu pierwsza z wklęsłym druga wypukłym napisem „PRÓBA”, wybite w nakładzie 100 i 500 sztuk odpowiednio. W katalogach podawana jest również informacja o istnieniu wersji próbnej technologicznej w miedzioniklu, w nieznanym nakładzie[2].