1918 w Wojsku Polskim
Kalendarium Wojska Polskiego 1918 – wydarzenia w polskich formacjach wojskowych biorących udział w I wojnie światowej i wojnie domowej w Rosji oraz Wojsku Polskim w roku 1918.
Styczeń
- rozpoczęły się walki oddziałów I Korpusu Polskiego z oddziałami bolszewickimi[1].
Luty
- rozwiązano Naczelny Polski Komitet Wojskowy i powołano Radę Naczelną Polskiej Siły Zbrojnej[1].
- II Brygada Legionów Polskich przedarła się przez front pod Rarańczą[1].
- kapitan Roman Górecki aresztował dowódcę Polskiego Korpusu Posiłkowego generała majora Zygmunta Zielińskiego
- Polski Korpus Posiłkowy wypowiedział posłuszeństwo Monarchii Austro-Węgierskiej i podjął próbę przebicia przez linię frontu austriacko-rosyjskiego → bitwa pod Rarańczą
- Polski Korpus Posiłkowy został rozbrojony, a żołnierze internowani w obozach na terenie Węgier
- I Korpus Polski podporządkował się niemieckim władzom wojskowym[1].
Marzec
- Niemcy stosowali represje w stosunku do I Korpusu Polskiego w Rosji pod dowództwem gen. Dowbor-Muśnickiego w Bobrujsku, ponieważ nie uznali praw Rady Regencyjnej do decydowania o losach polskich jednostek wojskowych w Rosji[2].
- I Polski Oddział Awiacyjny został przetransportowany z Mińska do twierdzy Bobrujsk i tam przemianowany na Awiację I Korpusu Polskiego pod dowództwem podpułkownika Piotra Abakanowicza[3] → I Korpus Polski w Rosji
Kwiecień
- w twierdzy Bobrujsk generał lejtnant Józef Dowbor-Muśnicki dokonał przeglądu Awiacji I Korpusu Polskiego i wziął udział w ceremonii poświęcenia samolotów[4]
Maj
- pod Kaniowem Niemcy uderzyli na II Korpus Polski. Nie dotrzymują układu kapitulacyjnego i po rozbrojeniu polskich żołnierzy wysyłają ich do obozów koncentracyjnych[2].
- gen. Haller przedostał się do Murmańska, a następnie do Francji, gdzie został powołany na naczelnego wodza armii polskiej we Francji[2].
- Podpisano umowę o rozbrojeniu I Korpusu Polskiego[1].
Czerwiec
- Rozbrojono III Korpus Polski w Rosji[1].
Lipiec
- podchorążowie piloci Stefan Pawlikowski i Jan Raszewski walczyli na froncie francusko–niemieckim nad Somą we francuskiej 96 eskadrze myśliwskiej Spadów[4]
Sierpień
- w walce powietrznej zginął pchor. pil. Jan Raszewski[5]
Wrzesień
- Początek rozbrajania okupantów w Lubelskiem, Kieleckiem, Radomskiem i Zagłębiu Dąbrowskim przez POW i inne organizacje o charakterze wojskowym[2].
- do Włoch przybyła misja wojskowa polskiej armii we Francji, której celem było przeprowadzenie rekrutacji do armii polskiej wśród kilkudziesięciu tysięcy Polaków zaboru austriackiego wziętych do niewoli w walkach włosko-austriackich nad Isonzo i Piavą[2].
- Komitet Narodowy Polski podpisał umowę z rządem francuskim w sprawie formowania armii polskiej[1].
Październik
- Rada Regencyjna objęła władzę zwierzchnią nad wojskiem i wprowadziła rotę przysięgi dla Wojska Polskiego[6][7]
- Dowództwo Oddziału Wojsk Polskich na Kubaniu wydało rozkaz w sprawie utworzenia Polskiego Oddziału Awiacyjnego pod dowództwem porucznika Narkiewicza[8]
- Rada Regencyjna ustanowiła „urząd Szefa Sztabu Wojsk Polskich, który będzie nam przedkładał do rozstrzygnięcia sprawy wojskowe, w zakres jego kompetencji wchodzące”[9][10]; od 2001 dzień 25 października jest dorocznym świętem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego → święta wojskowe w Polsce
- Rada Regencyjna przekształciła dotychczasową Komisję Wojskową w Ministerstwo Spraw Wojskowych, jako najwyższy organ do spraw administracyjno-wojskowych[11][10]
- Rada Regencyjna wydała:
- •dekret o przystąpieniu do formowania narodowej armii regularnej[12]
- •tymczasową ustawę o powszechnym obowiązku służby wojskowej[13]
- Rada Regencyjna mianowała generała porucznika Tadeusza Jordan-Rozwadowskiego generałem dywizji i Szefem Sztabu Wojsk Polskich[14]
- Oddział Wojsk Polskich na Kubaniu został przeformowany w 4 Dywizję Strzelców Polskich
- Polski Oddział Awiacyjny został przemianowany na I Awiacyjny Oddział Wojsk Polskich[15]
- Szef Sztabu Głównego Wojsk Polskich wydał rozkaz Nr 4 w sprawie podziału obszaru Państwa Polskiego na piętnaście okręgów wojskowych i utworzenia trzech inspektoratów lokalnych[16]
- dowódca 10 zapasowej kompanii lotniczej kapitan Roman Florer przekazał doktorowi Zdzisławowi Dzikowskiemu komendę nad lotniskiem w Rakowicach. Oddział polski na lotnisku w Rakowicach przyjął nazwę „Eskadrylla Lotnicza”[17]
- Polacy pełniący służbę w 17 zapasowej kompanii lotniczej na czele z porucznikiem Wiktorem Robotyckim opanowali lotnisko Hureczko[18]
Listopad
- Karol I Habsburg wydał rozporządzenie nr 74631/MK SM w sprawie wstępowania oficerów do armii narodowych o treści: „każde z państw narodowych Austrii i krajów południowosłowiańskich stworzą armie narodowe własne. Dla przeprowadzenia tej zmiany w armie narodowe, potrzebne stanowiska wojskowe pozostaną w czynności do zupełnego oddania wszelkich agend. Naczelna Komenda armii Austro-Węgier tak długo, aż armia polna powróci do ojczyzny. Wszystkie osoby wojskowe, a mianowicie ci w ojczyźnie (Hinterland) natychmiast – ci z armii w polu aż powróci do domu, mają swemu przełożonemu komendantowi zameldować, do której ze stworzonych armii chcą wstąpić. Jeżeli wstąpienie do armii narodowych związane jest z odpowiednią przysięgą – pozwalam na tę przysięgę”[19].
- Wybuch walk polsko-ukraińskich we Lwowie[20].
- W Krakowie pułkownik Bolesław Roja z rozkazu Polskiej Komisji Likwidacyjnej objął Komendę Wojskową na obszarze Galicji od polnego zbrojmistrza Siegmunda von Benigni in Müldenberg[21].
- porucznicy Stefan Bastyr, Janusz de Beaurain i Władysław Toruń przy pomocy patrolu akademika Otowskiego opanowali lwowskie lotnisko Lewandówka[17].
- Rada Regencyjna powierzyła kierownictwo Ministerstwa Spraw Wojskowych pułkownikowi Janowi Wroczyńskiemu z byłej armii rosyjskiej[22]; stanowisko Ministra Spraw Wojskowych miał objąć Józef Piłsudski z chwilą przybycia do Warszawy
- Rada Regencyjna nakazała natychmiastowe tworzenie w okręgach wojskowych pułków i szwadronów ochotniczych dla wzmocnienia armii narodowej[23]
- Rada Regencyjna mianowała Stanisława Szeptyckiego generałem dywizji i Generalnym Inspektorem Broni oraz powierzyła mu „tymczasowe dowództwo wszystkich sił zbrojnych na obszarach dawnej okupacji austriacko-węgierskiej oraz tej części Galicji, która się pod władzą polską znajduje”[24]
- porucznik pilot Stefan Bastyr i porucznik obserwator Janusz Beaurain byli pierwszą polską załogą, która z polskiego lotniska Lewandówka wykonała pierwszy lot bojowy na samolocie Hansa-Brandenburg C.I, którego końcówki skrzydeł zostały pomalowane w biało-czerwone pasy. Lotnicy zbombardowali stację kolejową Persenkówka[25]. Dla upamiętnienia tego lotu do roku 1931 obchodzono w tym dniu Święto Lotnictwa Polskiego[26]
- na lotnisku w Rakowicach pod Krakowem rozpoczęto organizację I eskadry bojowej i III eskadry lotniczej bojowej[26]
- Polska Organizacja Wojskowa, bojówki PPS i inne organizacje wojskowe oraz grupy młodzieży dokonują rozbrajania Niemców w Warszawie i na terenach ziem Królestwa Polskiego okupowanych przez Niemców[2].
- Józef Piłsudski powraca do Warszawy z twierdzy magdeburskiej[2]
- Rada Regencyjna przekazała władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu[27]
- Rada Regencyjna przekazała władzę państwową naczelnemu dowódcy wojsk polskich Józefowi Piłsuskiemu[28][2]
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych, pułkownik Jan Wroczyński zatwierdził „tymczasowo etat prowizoryczny lotniska wojskowego w Warszawie”[29]
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych powierzył księdzu Janowi Pajkertowi czasowe pełnienie obowiązków Naczelnego Kapelana Wojsk Polskich
- Józef Piłsudski mianował generała dywizji Stanisława Szeptyckiego Szefem Sztabu Generalnego oraz dowódców pięciu okręgów generalnych[30]
- ppor. pil. Jakubowski na polskim samolocie wojskowym Albatros C.III wykonał pierwszy lot nad Warszawą[26]
- szef Sztabu Generalnego, generał dywizji Stanisław Szeptycki wydał rozkaz Nr 23 „o organizacji służby technicznej Wojsk Polskich”. Na mocy tego rozkazu zostały zorganizowane dwie główne kadry lotnicze: I. w koszarach mokotowskich w Warszawie pod dowództwem pułkownika Studzińskiego i II. w Krakowie pod tymczasowym dowództwem kapitana Romana Florera[31]
- Józef Piłsudski objął, jako Tymczasowy Naczelnik Państwa, Najwyższą Władzę Republiki Polskiej[32]
- rozpoczęto formowanie Dywizji Litewsko-Białoruskiej w Zambrowie, Komorowie i Łapach
- Naczelny Wódz Wojsk Polskich, Józef Piłsudski rozkazał „utworzyć marynarkę polską” i mianował pułkownika Bogumiła Nowotnego szefem Sekcji Marynarki Wojennej Ministerstwa Spraw Wojskowych[33]
Grudzień
- podpułkownik Adam Nieniewski podpisał za szefa Sztabu Generalnego rozporządzenie w sprawie oznaczenia samolotów Wojska Polskiego znakiem szachownicy[34]
- Naczelny Wódz mianował:
- generała podporucznika Antoniego Listowskiego komendantem Rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego
- generała podporucznika Aleksandra Pika szefem Departamentu II Wojskowo-Prawnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[35]
- Rajmund Baczyński został przyjęty do Wojska Polskiego „z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała dywizji i zaliczony do I rezerwy”[36]
- Naczelny Wódz zatwierdził rozpatrzony i przyjęty przez Radę Wojskową „Statut oficerskich sądów honorowych w Wojsku Polskim”[37] → Oficerskie sądy honorowe
- na lotnisku Mokotowskim w Warszawie odbyła się pierwsza w Wojsku Polskim uroczysta przysięga na wierność Polskiej Rzeczypospolitej[26]
- w Warszawie odbyło się pierwsze robocze posiedzenie Komisji Ubiorczej pod przewodnictwem szefa Departamentu I Mobilizacyjno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, pułkownika Kazimierza Czerwińskiego; zastępcą przewodniczącego został dyrektor Muzeum Narodowego Bronisław Gembarzewski, sekretarzem Remigiusz Kwiatkowski, a członkami: rotmistrz i malarz Wojciech Kossak, profesor Eligiusz Niewiadomski, profesor Kazimierz Słowiński z katedry towaroznastwa Politechniki Warszawskiej i plastyk, podporucznik Mikołaj Wisznicki[38] → Mundur Wojska Polskiego II RP
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych zatwierdził „Tymczasową Instrukcję dla Inspektorów Weterynaryjnych przy Generalnych Okręgach Wojskowych” i „Tymczasową Instrukcję dla wojskowych lekarzy weterynaryjnych”[39]
- został utworzony grodzieński pułk strzelców, późniejszy 81 pułk strzelców grodzieńskich
- w Zambrowie powstał suwalski pułk strzelców, późniejszy 41 suwalski pułk piechoty marszałka Józefa Piłsudskiego
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych wydał rozkaz w sprawie utworzenia Warsztatów Radiotelegraficznych z siedzibą w Warszawie przy ulicy Chmielnej 53a pod kierownictwem inżyniera Bolesława Zieleniewskiego[40]
- w Warszawie w składzie Sztabu Generalnego utworzono Dowództwo Wojsk Lotniczych[26]
- ukazał się pierwszy rozkaz dowódcy Wojsk Lotniczych ppłk pil. Hipolita Łossowskiego[26]
- Naczelny Wódz zarządził „obowiązkowy pobór regularny czterech roczników na obszarze Generalnego Okręgu Krakowskiego z wyłączeniem Okręgu Wojskowego XXII (Będin), to jest roczników 1896, 1897, 1898 i 1899”; służba czynna dla żołnierzy tych roczników, w drodze wyjątku, trwała tylko cztery miesiące; jednocześnie Naczelny Wódz zarządził demobilizację żołnierzy urodzonych w latach 1883-1895 i 1900[41]
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych wprowadził „Tymczasową organizację automobilizmu wojskowego”, zgodnie z którą szef Sekcji Automobilowej Ministerstwa Spraw Wojskowych był „Dowódcą Korpusu Automobilowego Wojsk Polskich”[42]
- Naczelny Wódz Józef Piłsudski:
- zarządził pobór ochotniczy pracowników kolejowych w celu uzupełnienia istniejących oraz utworzenia nowych formacji wojsk kolejowych[43]
- utworzył instytucję urzędników wojskowych[44]
- kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych ustanowił powiatowe komendy uzupełnień: XVI w Przemyślu, XVII w Cieszynie, XVIII w Nowym Targu, XIX w Tarnowie, XX w Wadowicach, XXI w Rzeszowie i XXII w Będzinie oraz „obsadę Urzędów Poborowych w Generalnym Okręgu Krakowskim”, a także zatwierdził „Instrukcję dla władz poborowych wraz z etatami i budżetem”[45]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Kozłowski i Wrzosek 1973 ↓, s. 557.
- ↑ a b c d e f g h Kurkiewicz, Tatomir i Żurawski 1974 ↓, s. 213-218.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 39.
- ↑ a b Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 40.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 51.
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 26
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918 r., poz. 2.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 47-48.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918 r., poz. 5.
- ↑ a b Mieczysław Wrzosek: Wojny o granice Polski Odrodzonej. =Warszawa: 1992, s. 42.
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 14, poz. 30
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 27
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 28
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 2 z 1 listopada 1918 r., poz. 18.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 48.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 2 z 1 listopada 1918 r., poz. 25.
- ↑ a b Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 58.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 60-61.
- ↑ Rozkaz PKW nr 4 z 4 listopada 1918 roku.
- ↑ Kozłowski i Wrzosek 1973 ↓, s. 558.
- ↑ Rozkaz Polskiej Komendy Wojskowej nr 1 z 1 listopada 1918 roku.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 4 listopada 1918 r., poz. 35.
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 15, poz. 34
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 4 listopada 1918 r., poz. 28.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 60.
- ↑ a b c d e f Konieczny 1984 ↓, s. 31-32.
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 17, poz. 38
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 17, poz. 39
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 listopada 1918 r., poz. 81.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 27 listopada 1918 r., poz. 88.
- ↑ Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, s. 68.
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 17, poz. 41
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 4 grudnia 1918 r., poz. 155.
- ↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 7 grudnia 1918 r., poz. 204.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 13 z 23 grudnia 1918 r., poz. 356.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 417.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2154.
- ↑ Henryk Wielecki , Polski mundur wojskowy 1918–1939, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995, s. 31, ISBN 83-11-08510-2, OCLC 69289066 .
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 432, 433.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 440.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 423.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 442.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 424.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 425.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 444, 445, 448.
Bibliografia
- Dziennik Praw Królestwa Polskiego 1918.
- Dziennik Praw Państwa Polskiego 1918.
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa, praca zbiorowa pod redakcją mjr. dypl. pil. Mariana Romeyki, Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, nakład Lucjana Złotnickiego, Warszawa 1933.
- Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
- Jerzy Ryszard Konieczny: Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1984. ISBN 83-206-0426-5.
- Władysław Kurkiewicz, Adam Tatomir, Wiesław Żurawski: Tysiąc lat dziejów Polski; Kalendarium. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1974.
- Eligiusz Kozłowski, Mieczysław Wrzosek: Dzieje oręża polskiego 1974-1938 cz.II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1973.