Ten artykuł dotyczy 17 Pułk Artylerii Pancernej. Zobacz też: inne pułki artylerii noszące numer „17”.

17 Pułk Artylerii Pancernej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1 grudnia 1952
Rozformowanie	20 grudnia 1955
Tradycje
Kontynuacja	36 batalion czołgów i artylerii pancernej
Organizacja
Numer	JW 2555[1]
Dyslokacja	garnizon Żagań (OW Nr IV)
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne
Podległość	11 Dywizja Zmechanizowana
Skład	etat Nr 5/85

17 Pułk Artylerii Pancernej (17 papanc) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Na podstawie rozkazu Nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z 17 maja 1951 i rozkazu Nr 0026/Org. dowódcy Okręgu Wojskowego Nr IV z 22 kwietnia 1952 został sformowany 17 pułk artylerii pancernej. Termin zakończenia formowania został określony na 1 grudnia 1952.

Pułk został utworzony w garnizonie Żagań, w kompleksie koszarowym przy ulicy Szosa Żarska, na bazie batalionu artylerii pancernej 8 pułku czołgów. Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 5/85 o stanie 757 żołnierzy i 12 pracowników cywilnych^[2]. Pułk wchodził w skład 11 Dywizji Zmechanizowanej.

Na podstawie rozkazu Nr 0025/Org. Ministra Obrony Narodowej z 2 kwietnia 1957 batalion został rozformowany w terminie do 15 sierpnia 1957.

Struktura organizacyjna pułku artylerii pancernej według etatu Nr 5/85 z dnia 3 marca 1951^[3]

• dowództwo,
• 1 batalion artylerii pancernej,
• 2 batalion artylerii pancernej (skadrowany),
• batalion czołgów ciężkich,
• batalion fizylierów,
• kompania technicznego zaopatrzenia,
• pluton saperów .

Na podstawie rozkazu Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 września 1955 pułk został przeformowany w 36 Batalion Czołgów i Artylerii Pancernej. Termin zakończenia przeformowania został określony na dzień 20 grudnia 1955. Nowa jednostka została zorganizowana według etatu Nr 5/167 o stanie 519 wojskowych i 11 pracowników cywilnych. Zachowany został numer jednostki „2555”^[4].

Struktura organizacyjna batalionu czołgów i artylerii pancernej Dywizji Zmechanizowanej typu A według etatu Nr 5/167 z 19 września 1955^[5]

• dowództwo,
• 1 kompania czołgów średnich,
• 2 kompania czołgów średnich,
• 1 kompania dział pancernych
• 2 kompania dział pancernych (skadrowana),
• kompania piechoty zmotoryzowanej,
• bateria przeciwlotnicza,
• pluton łączności,
• pluton saperów,
• pluton transportowo-gospodarczy,
• drużyna rozpoznawcza,
• drużyna rozpoznania chemicznego,
• drużyna regulacji ruchu.

• WiesławW. Chłopek WiesławW., 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC 69492866 . Brak numerów stron w książce
• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.