155 mm armata mle 1917 GPF
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Puteaux |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
155 mm |
| Długość lufy |
5915 mm (L/38,2) |
| Donośność |
16 300 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
735 m/s (pocisk o masie 43,3 kg) |
| Masa |
10 750 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
od 0° do +35° (w pionie) |
| Długość odrzutu |
1100÷1800 mm |
| Szybkostrzelność |
4 strz./min |
| Czas przejścia w położenie bojowe |
4 godziny |
| Prędkość marszowa |
7 km/h |
Canon de 155 mm Grande Puissance Filloux (GPF) mle 1917 – francuska armata polowa skonstruowana przez Louisa Filloux, używana podczas I wojny światowej przez armię francuską i amerykańską (pod oznaczeniem 155 mm Gun M1917).
Armata miała lufę kalibru 155 milimetrów (po zużyciu przewiercaną do kalibru 164 milimetry), rozstawne łoże dwuogonowe, opornik hydrauliczny i powrotnik sprężynowy. Nabój składany, pocisk burzący, ładunek miotający zmienny. W czasie transportu łoże i lufę przewożono osobno.
Podczas II wojny światowej po klęsce Francji w czerwcu 1940 duża liczba tych armat dostała się w ręce Wehrmachtu. Armata otrzymała niemieckie oznaczenie 15,5 cm K 418(f) i była wykorzystywana między innymi jako artyleria nadbrzeżna na Wale Atlantyckim.
W czasie lądowania aliantów w Normandii, w dniach 6–7 czerwca 1944 odbyła się amerykańsko-niemiecka bitwa o Pointe du Hoc. Zadaniem amerykańskich Rangersów było unieszkodliwienie 155-milimetrowych armat GPF, których zasięg pozwalał ostrzeliwać zaplanowane miejsca lądowań i poważnie zagrażać amerykańskim oddziałom.
Galeria
Armata wykorzystana przez Niemców na Wale Atlantyckim
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1871–1970. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Linki zewnętrzne
- 155 mm armata mle 1917 GPF podczas ćwiczeń w serwisie YouTube (ang.)