10 Grupa Artylerii
10 Grupa Artylerii (10 GA) – oddziały i pododdziały artylerii organicznej wielkich jednostek piechoty i kawalerii oraz artylerii Odwodu Naczelnego Wodza stacjonujące na terenie Okręgu Korpusu Nr X i podporządkowane dowództwu 10 Grupy Artylerii.
10 Grupa Artylerii została utworzona w terminie do 15 stycznia 1929 roku na podstawie rozkazu L. 1019/Org. ministra spraw wojskowych z dnia 31 grudnia 1928 roku. Proces formowania grupy zakończony został w marcu tego roku. Dowództwo grupy powstało na bazie dotychczasowego 10 Okręgowego Szefostwa Artylerii.
Minister spraw wojskowych rozkazem B. Og. Org. 403 Tjn. Org. II, ogłoszonym 18 maja 1929, wydzielił 1 pułk artylerii górskiej ze składu 10 Grupy Artylerii i wcielił do 6 Grupy Artylerii[1].
Obsada personalna
- Dowódcy grupy
- płk art. Rudolf Niemira (III 1929 – X 1935 → dowódca 3 GA)
- płk art. dr Ludwik Ząbkowski (X 1935 – VIII 1939 → dowódca artylerii Południowego Zgrupowania Armii „Prusy”)
- Oficer sztabu
- mjr art. Marian Jan Sochański (1939)
Ordre de Bataille 10 Grupy Artylerii w 1939
- Dowództwo 10 Grupy Artylerii w Przemyślu
- 10 pułk artylerii ciężkiej w Przemyślu
- 2 pułk artylerii lekkiej Legionów w Kielcach
- 22 pułk artylerii lekkiej w Przemyślu
- 24 pułk artylerii lekkiej w Jarosławiu
Przypisy
- ↑ Dodatek Tajny Nr 8 do Dziennika Rozkazów z 18 maja 1929, poz. 14. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.184, s. 11 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
Bibliografia
- Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3.
- Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
- Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I.