100 Dywizja Piechoty Lekkiej (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
10 grudnia 1940 |
| Rozformowanie |
styczeń 1943 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
gen. por. Werner Sanne |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość | |
| Skład |
patrz tekst |
100 Dywizja Piechoty Lekkiej (niem. 100. leichten Infanterie-Division) – dywizja niemieckiej piechoty, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Zniszczona w Stalingradzie.
Utworzona została w grudniu 1940. Od kwietnia do czerwca 1941 stacjonowała na poligonie Döllersheim[1]. Wchodziła w skład 6 Armii, walczyła podczas bitwy stalingradzkiej, gdzie została okrążona i rozbita. Jej ostatnim dowódcą był gen.por. Werner Sanne.
W kwietniu 1943 r. jednostkę odtworzono jako 100 Dywizję Strzelców.
Dowódcy dywizji
- gen. por. Werner Sanne, od 10 kwietnia 1940 do stycznia 1943[2].
Struktura organizacyjna
Skład dywizji[1]:
- 54 pułk strzelców
- 227 pułk strzelców
- 83 pułk artylerii
- 100 batalion rozpoznawczy
- 100 batalion przeciwpancerny
- 100 batalion inżynieryjny
- 100 batalion łączności
- 100 batalion remontowy
- 100 dywizyjny oddział zaopatrzenia
- 369 (Chorwacki) Pułk Piechoty (dołączony w październiku 1941 r.)
Przypisy
- ↑ a b Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 463.
- ↑ Mitcham jr. 2010 ↓, s. 244-245.
Bibliografia
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.