Langbahn Team – Weltmeisterschaft

(8) Flora

(8) Flora
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

John Russell Hind

Data odkrycia

18 października 1847

Numer kolejny

8

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny
rodzina Flora

Półoś wielka

2,2009 au

Mimośród

0,1567

Peryhelium

1,8559 au

Aphelium

2,5459 au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 96 dni 22 godziny

Średnia prędkość

19,95 km/s

Inklinacja

5,89°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

145×145×120 km

Masa

ok. 3,6 × 1018 kg

Średnia gęstość

ok. 2,7 g/cm3

Okres obrotu

(12 h 47 min 56 s) h

Albedo

0,24

Jasność absolutna

6,49m

Typ spektralny

S

Średnia temperatura powierzchni

śred. ~180 K
maks. (+3 °C) 276 K

Satelity naturalne

brak danych

(8) Flora – ósma w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid.

Odkrycie i nazwa

(8) Flora została odkryta 18 października 1847 roku przez Johna Russella Hinda w Londynie.

Nazwa planetoidy pochodzi od bogini rzymskiej Flory i została zaproponowana przez astronoma Johna Herschela.

Orbita

Orbita planetoidy Flora nachylona jest pod kątem 5,89° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,15. Ciało to krąży w średniej odległości 2,20 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,86 au, a aphelium 2,55 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 97 dni.

Właściwości fizyczne

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 145×145×120 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Flory jest dość duże jak na planetoidę i wynosi 0,24, natomiast jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga 6,49m. Okres obrotu tego ciała określa się na ok. 12 godzin i 48 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 78°.

Od nazwy tej planetoidy pochodzi określenie dla całej rodziny planetoid, które charakteryzują się podobnymi cechami co Flora, a nazywanej czasem rodziną Ariadne.

Widmo 8 Flory wskazuje, że składa się ona w dużej części z mieszanki skał krzemianowych, zawierających piroksen i oliwin oraz z metali takich jak żelazo i nikiel. Jest ona prawdopodobnie źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami grupy L.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne