Światowa Rada Pokoju (ros. World Peace Council, WPC) – międzynarodowa organizacja pozarządowa. Utworzona została w 1950 roku w Warszawie, podczas II Światowego Kongresu Obrońców Pokoju.

Pierwszą siedzibą organizacji były Helsinki. Organizacja w założeniu miała być organem międzynarodowego ruchu pokoju, zainicjowanego pod koniec lat 40. XX wieku. Od początku istnienia do końca lat 80. była uzależniona politycznie i finansowo od Związku Radzieckiego, który rocznie przeznaczał na jej kontrolowanie środki finansowe w wysokości 50 mln dolarów^[1] oraz wykorzystywał jako narzędzie wywierania wpływu na opinię publiczną w krajach Zachodu^[2].

W 1950 roku Światowa Rada Pokoju była inicjatorką politycznego orędzia nazwanego apelem sztokholmskim.

Po rozpadzie ZSRR została zreorganizowana.

Od 2000 roku siedziba mieści się w Atenach.

• Frédéric Joliot-Curie (1950–1958)
• John Desmond Bernal (1959–1965)
• Isabelle Blume(inne języki) (1965–1969)
• Romesh Chandra (sekretarz generalny 1966–1977; prezydent 1977–1990, następnie prezydent honorowy)
• Evangelos Maheras(inne języki) (1990–1993, następnie prezydent honorowy)
• Albertina Sisulu(inne języki) (1993–1996)
• wakat (1996–2004)
• Orlando Fundora López(inne języki) (2004–2008, następnie prezydent honorowy)
• Socorro Gomes(inne języki) (2008–)

 Z tym tematem związana jest kategoria: Członkowie Światowej Rady Pokoju.

• Światowy Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju
• Radziecki Komitet Obrony Pokoju
• Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju

• Światowa Rada Pokoju, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2008-10-15] .

• Strona internetowa (ang.)