Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Świadkowie Jehowy w Mjanmie

Świadkowie Jehowy w Mjanmie
Państwo

 Mjanma

Liczebność
(2023)

5171

% ludności kraju
(2023)

0,008%

Liczba zborów
(2023)

96

Rozpoczęcie działalności

1914

Mapa konturowa Mjanmy
Niektóre miejscowości w Mjanmie, w których w 2020 roku działały zbory Świadków Jehowy[1][1]. Na niebiesko zaznaczono położenie Biura Oddziału.

Świadkowie Jehowy w Mjanmie – społeczność wyznaniowa w Mjanmie (Birmie), należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 5171 głosicieli, należących do 96 zborów[2][a][b]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 11 975 osób[3]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Rangunie[4].

Historia

Początki

W 1914 roku do Rangunu przyjechał Hendry Carmichael wraz ze swoim współpracownikiem, dwaj Badacze Pisma Świętego (od roku 1931 Świadkowie Jehowy), pochodzący z Anglii. Rozpoczęli działalność kaznodziejską w Birmie. Wkrótce dzięki ich działalności Bertram Marcelline został pierwszym ochrzczonym Świadkiem Jehowy w Birmie, a w jego mieszkaniu spotykało się 20 osób studiujących Biblię[5][6][7]. W związku z tym Birma wymieniana jest jako jeden z krajów, gdzie stosunkowo wcześnie została zapoczątkowana działalność Badaczy Pisma Świętego[8].

W roku 1928 przybył do Birmy George Wright, następny pionier z Anglii, a w roku 1930 dwaj kolejni – Claude Goodman i Ronald Tippin. Pierwszą publikacją Świadków Jehowy przetłumaczoną na język birmański była książka Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą![6]. W roku 1930 w Rangunie wierzenia Świadków Jehowy przyjął Sydney Coote, naczelnik stacji kolejowej, który rozpoczął dzielić się nimi w stolicy[9]. Na początku lat 30. dzięki działalności pionierów małe zbory powstały w Mulmejn i Mandalaj[10]. W roku 1934 przetłumaczono kilka traktatów na język birmański i kareński[11].

Do 1938 roku nadzór nad działalnością w tym kraju sprawowało indyjskie Biuro Oddziału Świadków Jehowy w Bombaju, a potem, do roku 1940 – Biuro Oddziału w Australii[5][12]. W 1938 roku przysłano do Birmy grupę pionierów pochodzących z Australii i Nowej Zelandii[12]. Niedługo po ich przybyciu w wynajętej sali w ratuszu w Rangunie zorganizowano zgromadzenie. Na wykład publiczny „Wszechświatowa wojna bliska” przybyło ponad 1000 osób. Przybyli również delegaci z Tajlandii, Malezji, Singapuru, a także z Australii, wśród których był również obecny sługa oddziału, Alex Mac-Gillivray[12].

W roku 1939 w Birmie działały trzy zbory, liczące w sumie 28 głosicieli[5]. W kolejnym roku pierwsze osoby z plemienia Karen zostały Świadkami Jehowy[13].

W maju 1941 władze kolonialne obłożyły zakazem publikacje Świadków Jehowy w Birmie. Żeby je uchronić przed spodziewaną konfiskatą, sporą ich część wywieziono wcześniej do Chin[14]. W 1942 roku, podczas II wojny światowej większość birmańskich głosicieli ewakuowała się głównie do Indii przed japońską inwazją na Indochiny. W Birmie pozostały tylko trzy osoby[14][15]. W latach 40. XX wieku został ochrzczony pierwszy głosiciel posługujący się językiem sgaw[7].

Rozwój po II wojnie światowej

W 1946 roku grupa głosicieli powróciła z Indii do Birmy. Pod koniec roku zbór w Rangunie liczył 24 głosicieli. Zorganizowano dwudniowe zgromadzenie, w którym uczestniczyło ponad 100 osób[16]. Do Birmy skierowano kolejnych misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead: najpierw Roberta Kirka oraz nieco później Normana Barbera, Robert Richardsa i Huberta Smedstada[17][18]. Do Birmy powrócił również Nowozelandczyk Frank Dewar, który podczas wojny był pionierem w Indiach[19]. W 1947 roku zbudowano pierwszą birmańską Salę Królestwa[15][20], a 1 września tego roku otwarto pierwsze Biuro Oddziału w Rangunie przy Signal Pagoda Road. Nadzór nad działalnością powierzono Robertowi Kirkowi[5][21][22]. Po wybuchu wojny domowej Biuro Oddziału przeniesiono na 39 Ulicę[23].

W roku 1950 zaczęto tłumaczyć artykuły do studium Strażnicy na język birmański. Tłumaczeniami zajmowali się kolejno Ba Oo, Naygar Po Han i Doris Raj[24].

W 1951 roku z wizytą do kraju przybyli Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel; ich przemówienia transmitowała birmańska rozgłośnia radiowa BBC[25]. Liczba głosicieli wzrosła z 87 w 1950 roku do 117 w lipcu 1951 roku[26]. W roku 1956 Nathan H. Knorr ponownie odwiedził Birmę, ogłaszając rozpoczęcie wydawania czasopisma „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” w języku birmańskim. W następnym roku do kraju przyjechał Frederick W. Franz z Biura Głównego, który przemawiał w trakcie trwającego pięć dni zgromadzenia w Railway Institute Hall w Rangunie[27].

Na początku 1957 roku do Mandalaju skierowano sześciu pionierów specjalnych. Wkrótce pierwsze osoby z plemienia Kaczinów zostały Świadkami Jehowy[28]. Dzięki działalności pionierów kolejne zbory powstały w miejscowościach Basejn, Kalaymyo, Bhamaw, Mjitkina, Mulmejn i Mjeik[29].

W 1963 roku Rangun był jednym z 27 miast kongresowych okołoziemskiego zgromadzenia pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”. W dniach 8–11 sierpnia przybyli na zgromadzenie w tym mieście delegaci z 24 krajów, obecne były 603 osoby, a 16 ochrzczono[30][31][32].

30 czerwca 1966 roku rząd wydalił zagranicznych misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead[33]. Po wyjeździe misjonarzy nadzór nad Biurem Oddziału powierzono Maurice’owi Rajowi, rdzennemu Hindusowi z obywatelstwem birmańskim, który wcześniej usługiwał jako nadzorca obwodu oraz pracował w Betel. Maurice Raj wraz z nadzorcą obwodu Dunstanem O’Neillem odwiedzali zbory w całym kraju i zachęcali do działalności[27]. Pod koniec roku 1966 rozpoczęto działalność kaznodziejską w stanie Czin, gdzie powstały nowe zbory i grupy na oddaleniu[34].

W 1969 roku w Mjitkinie (a nie jak zazwyczaj w Rangunie), ze względu na szybki wzrost liczby głosicieli w północno-zachodniej części Birmy, zorganizowano międzynarodowy kongres Świadków Jehowy pod hasłem „Pokój na ziemi”. Dla uczestników kongresu z Rangunu wynajęto 6 dodatkowych wagonów kolejowych, które zostały dołączone do pociągu. Pomimo panującej w stanie Kaczin niestabilnej sytuacji politycznej władze wyraziły zgodę[35]. W ramach programu kongresu ogłoszono wydanie trzech nowych publikacji w języku birmańskim[36]. Niedługo później rozpoczęto działalność wśród plemienia Nagów[37].

W styczniu 1978 roku Biuro Oddziału w Rangunie przeniesiono do dwukondygnacyjnego budynku przy Inya Road[36][5]. Rodzina Betel liczyła 25 osób[38]. W dniach od 26 do 29 października 1978 roku w Rangunie odbył się kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”[39].

W roku 1989 usprawniono wydawanie publikacji w języku birmańskim, korzystając z systemu MEPS, oraz w procesie drukowania zastosowano technikę offsetową. W roku 1991 uzyskano zgodę na wydawanie czasopisma „Przebudźcie się!”, które początkowo ukazywało się w nakładzie 15 tysięcy egzemplarzy, a w roku 2012 w ponad 141 tysięcy[40][41].

Legalizacja działalności

W roku 1988 po wprowadzeniu rządowego rejestru organizacji społecznych i religijnych Świadkowie Jehowy wpisali się do rejestru. 5 stycznia 1990 roku prawnie zarejestrowano „Towarzystwo Świadków Jehowy (Strażnica)”, legalizując tym samym działalność Świadków Jehowy w Mjanmie[42][40].

W 1999 roku zorganizowano w Biurze Oddziału Sekcję Budowy Sal Królestwa, dzięki czemu brygady budowlane Świadków Jehowy w latach 1999–2012 wzniosły na terenie kraju około 70 Sal Królestwa[43].

22 stycznia 2000 roku w Teatrze Narodowym uroczyście otwarto nową siedzibę Biura Oddziału. Okolicznościowe przemówienie wygłosił John Barr – członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy[36]. Rozbudowany, trzykondygnacyjny „Dom Betel” służy głównie jako biuro tłumaczeń publikacji Świadków Jehowy, czym zajmuje się 26 osób spośród 52-osobowej rodziny Betel[5][44].

W styczniu 2003 roku do kraju po prawie 37 latach ponownie przyjechali misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead: Junko i Hiroshi Aoki, pochodzący z Japonii. Dwa lata później przybyło czterech kolejnych, którzy ukończyli Kurs Usługiwania na Filipinach[45].

W maju 2008 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon Nargis[46]. W miastach Rangun i Basejn powołano Komitety Pomocy Doraźnej, które organizowały ochotników zajmujących się dostarczaniem wody, ryżu i innych artykułów pierwszej potrzeby na tereny dotknięte klęską żywiołową. Zorganizowano również brygady budowlane, które naprawiały i odbudowywały domy współwyznawców. W ciągu kilku miesięcy odbudowano 160 domów oraz 8 Sal Królestwa[47].

W tym samym 2008 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowego Testamentu) w języku birmańskim[48], a 13 stycznia 2017 roku na kongresie pod hasłem „Lojalnie trwajmy przy Jehowie!” ogłoszono wydanie całego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w tym języku[49].

W dniach od 3 do 6 grudnia 2009 roku, w Rangunie na Stadionie Narodowym, odbył się kongres międzynarodowy Świadków Jehowy pod hasłem „Czuwajcie!”. W kongresie uczestniczyło ponad 5000 osób, w tym blisko 700 delegatów z zagranicy. Wśród mówców na tym kongresie był Gerrit Lösch, członek Ciała Kierowniczego[50].

W 2012 roku w Komitecie Oddziału usługiwali: Kyaw Win, Hla Aung, Jon Sharp, Donald Dewar i Maurice Raj[51].

W styczniu 2014 roku na Stadionie Narodowym w Rangunie odbył się kongres specjalny Świadków Jehowy pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” z udziałem 7977 obecnych, w tym delegatów z 15 krajów, a 213 osób zostało ochrzczonych[52].

W 2015 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez cyklon i osuwiska ziemi[53].

W listopadzie 2015 roku delegacja Świadków Jehowy z Mjanmy brała udział w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w tajlandzkim Chiang Mai[54]. W lipcu 2018 roku odbył się kongres pod hasłem „Bądź odważny!” specjalny w Kolombo w Sri Lance z udziałem delegacji z Mjanmy[55]. W 2019 roku na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 10 437 osób. W Mjanmie działają (w tym w zborach birmańskiego języka migowego) misjonarze terenowi[56].

W grudniu 2017 roku i w styczniu 2018 roku zorganizowano specjalną kampanię głoszenia w języku kareńskim sgaw, w której uczestniczyło także ponad 100 głosicieli z Australii, Stanów Zjednoczonych i Tajlandii[57].

5 lipca 2020 roku członek Komitetu Oddziału w Mjanmie, ogłosił w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku sgaw. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji, w którym uczestniczyło 510 osób z sześciu zborów i czterech grup posługujących się tym językiem[58].

W czasie zamieszek społecznych w 2021 roku wielu z 5102 głosicieli straciło dostęp do Internetu, dlatego przemówienia z okazji uroczystości Wieczerzy Pańskiej wysłuchało przez telefon (w czasie pandemii COVID-19 z zebrań korzystali z wideokonferencji). Liczba obecnych na niej wyniosła 11 877 osób[59].

27 marca 2022 roku Mats Kassholm, członek miejscowego Komitetu Oddziału, ogłosił wydanie Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku sgaw. W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji, w którym uczestniczyło około 620 osób. Językiem tym posługuje się 835 głosicieli należących do 13 zborów w Australii, Mjanmie, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii[7][60].

3 września 2023 roku Sai Hlua, członek miejscowego Komitetu Oddziału, ogłosił wydanie Biblii — Ewangelii według Mateusza w języku czin (haka). Z nagranego wcześniej programu skorzystało 397 osób. W pięciu zborach i jednej grupie tego języka działa przeszło 220 głosicieli. Poza tym jeden zbór i jedna grupa języka istnieje w Stanach Zjednoczonych. 10 września 2023 roku Clifton Ludlow, członek miejscowego Komitetu Oddziału, ogłosił wydanie Biblii — Ewangelii według Mateusza w języku mizo. Z nagranego wcześniej programu skorzystały 173 osoby. W Mjanmie i Indiach istnieje pięć zborów tego języka, w których działa około 250 głosicieli[61].

Literatura biblijna jest tłumaczona na języki: birmański, birmański migowy, czin (haka), kareński sgaw oraz 13 innych[4]. Kongresy odbywają się w językach: birmańskim, angielskim, czin (haka), kaczin, mizo i sgaw.

Statystyki

Liczba głosicieli (w tym pionierów)

Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[62][63]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[c] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano nad wykresem w nawiasie; od 2017 roku podawana jest tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)

Uwagi

  1. ↑ Zbory i grupy birmańskojęzyczne działają również w Finlandii, Korei Południowej, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Tajlandii.
  2. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy

  1. ↑ a b Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-11-18].
  2. ↑ Myanmar (Birma) – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  4. ↑ a b Watchtower, Biuro Oddziału w Birmie (Myanmarze) [online], jw.org [dostęp 2013-12-11].
  5. ↑ a b c d e f Myanmar — Złota Kraina, „Przebudźcie się!”, 8 grudnia 2001, s. 20, ISSN 1234-1169.
  6. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 85.
  7. ↑ a b c Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku sgaw [online], jw.org, 18 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-07].
  8. ↑ George D. Chryssides, The A to Z of Jehovah's Witnesses, Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2008, s. 31, ISBN 978-0-8108-6891-5 (ang.).
  9. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 86, 87.
  10. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 89.
  11. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 101.
  12. ↑ a b c Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 89, 90.
  13. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 91, 92.
  14. ↑ a b Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 455, 456.
  15. ↑ a b Zaufałem Jehowie już w młodości, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 sierpnia 1993, s. 22, 23, 25.
  16. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 94, 95.
  17. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 528.
  18. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 455, 546.
  19. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 95.
  20. ↑ 1948 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1948, s. 159 (ang.).
  21. ↑ Watchtower, Ciało Kierownicze dba o jedność — część 1 [online], jw.org, 2022 [dostęp 2022-09-05].
  22. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 395.
  23. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 96.
  24. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 101, 102.
  25. ↑ Theocracy's increase in Burma, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 sierpnia 1951, s. 506, 507 (ang.).
  26. ↑ Watchtower, 1952 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1952, s. 103–105 (ang.).
  27. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 102, 103.
  28. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 103.
  29. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 106.
  30. ↑ Tony Wills, A People for His Name: A History of Jehovah's Witnesses and an Evaluation, wyd. II, Morrisville: Lulu Enterprises, Inc., 1967, s. 237, ISBN 978-1-4303-0100-4 (ang.).
  31. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 276, 277.
  32. ↑ Dookoła świata ze Zgromadzeniem pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 1963, s. 7–12.
  33. ↑ 1979 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, s. 62, 64 (ang.).
  34. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 111, 112.
  35. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 118–120.
  36. ↑ a b c Bóg ‛dokonuje wielkich rzeczy’— jak się o tym przekonałem, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 grudnia 2010, s. 26–29, ISSN 1234-1150.
  37. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 120–123.
  38. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 149.
  39. ↑ Watchtower, All Ready to "Go", „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 maja 1978, s. 30–32 (ang.).
  40. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 147, 148.
  41. ↑ Pomaganie w rozpowszechnianiu prawdy biblijnej [online], jw.org data dostępu = 2024-04-18.
  42. ↑ Rola władz zwierzchnich, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 listopada 1990, s. 20.
  43. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 153, 157.
  44. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 163.
  45. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 157, 159.
  46. ↑ Ofiary cyklonu w Birmie otrzymują pomoc, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 marca 2009, s. 10–12, ISSN 1234-1150.
  47. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 163, 164.
  48. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 161.
  49. ↑ Watchtower, ကမ္ဘာသစ်ဘာသာပြန်ကျမ်းကို မြန်မာဘာသာစကားဖြင့် ထုတ်ဝေခြင်း, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, czerwiec 2017, s. 11.
  50. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2011, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 13, ISBN 978-83-61557-21-0.
  51. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013 ↓, s. 167.
  52. ↑ Chcielibyśmy, żeby to trwało wiecznie [online], jw.org [dostęp 2015-11-05].
  53. ↑ Watchtower, Jak nasi bracia okazują niezawodną miłość [online], jw.org, 31 marca 2020 [dostęp 2020-03-31].
  54. ↑ 2015 Thailand Special Convention of Jehovah’s Witnesses [online], thailand2015.org [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22] (ang.).
  55. ↑ Watchtower, Kongresy specjalne 2018 [online], jw2018.org, 10 września 2017 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-21].
  56. ↑ Watchtower, Misjonarze terenowi – pracownicy na żniwach [online], jw.org, 17 listopada 2020 [dostęp 2020-11-17].
  57. ↑ Watchtower, Kampania głoszenia w Birmie [online], jw.org, 31 maja 2021 [dostęp 2021-05-31].
  58. ↑ Watchtower, W drugi kolejny weekend ogłoszono wydanie Biblii w sześciu językach [online], jw.org, 10 lipca 2020 [dostęp 2020-07-10].
  59. ↑ Watchtower, Pamiątka w roku 2021 — Birma. Wykład pamiątkowy odbierany przez telefon w czasie niepokojów społecznych [online], jw.org, 21 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-22].
  60. ↑ Watchtower, လံာ်စီဆှံတဘ့ၣ်လၢ တၢ်ကွဲးကျိာ်ထံက့ၤအီၤ ဒ်စိၤခဲအံၤ အတၢ်ကတိၤအသိး တၢ်ထုးထီၣ်ရၤလီၤ ဟီၣ်ခိၣ်သီတၢ်ကွဲးကျိာ်ထံ လံာ်စီဆှံ မးသဲ—လီၣ်ဖျါ [online], jw.org, 6 lipca 2020.
  61. ↑ Watchtower, Wydanie Ewangelii według Mateusza w językach czin (haka) i mizo [online], jw.org, 15 września 2023 [dostęp 2023-10-21].
  62. ↑
    Dane statystyczne za:
    • 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964. 
    • 1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVI nr 8, s. 10–13, 1965. 
    • 1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVII nr 14, s. 8–11, 1966. 
    • 1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVIII nr 5, s. 10–13, 1967. 
    • 1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXIX nr 6, s. 10–12, 1968. 
    • 1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XC nr 4, s. 10–12, 1969. 
    • 1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCI nr 4, s. 14–19, 1970. 
    • 1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCII nr 4, s. 20–25, 1971. 
    • 1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIII nr 5, s. 18–23, 1972. 
    • 1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIV nr 6, s. 22–27, 1973. 
    • 1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCV nr 8, s. 12–17, 1974. 
    • 1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVI nr 8, s. 14–19, 1975. 
    • 1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVII nr 8, s. 14–19, 1976. 
    • 1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVIII nr 8, s. 10–15, 1977. 
    • 1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIX nr 8, s. 14–19, 1978. 
    • 1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. C nr 8, s. 8–13, 1979. 
    • 1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CI nr 7, s. 16–21, 1980. 
    • 1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CII nr 7, s. 18–23, 1981. 
    • 1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIII nr 7, s. 12–17, 1982. 
    • 1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIV nr 7, s. 12–17, 1983. 
    • 1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CV nr 8, s. 16–21, 1984. 
    • 1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVI nr 8, s. 20–25, 1985. 
    • 1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVII nr 5, s. 20–25, 1986. 
    • 1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVIII nr 3, s. 6–11, 1987. 
    • 1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIX nr 3, s. 12–17, 1988. 
    • 1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 4–7, 15 lutego 1989. 
    • 1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–23, 1 stycznia 1990. 
    • 1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 18–21, 1 stycznia 1991. 
    • 1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 10–13, 1 stycznia 1992. 
    • 1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 12–15, 1 stycznia 1993. 
    • 1993 — Rocznik Świadków Jehowy 1994. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 34–41.
    • 1994 — Rocznik Świadków Jehowy 1995. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 34–41.
    • 1995 — Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 34–41. ISBN 83-904630-5-9.
    • 1996 — Rocznik Świadków Jehowy 1997. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1997, s. 34–41. ISBN 83-86930-08-X.
    • 1997 — Rocznik Świadków Jehowy 1998. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 32–39. ISBN 83-86930-18-7.
    • 1998 — Rocznik Świadków Jehowy 1999. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1999, s. 32–39. ISBN 83-86930-29-2.
    • 1999 — Rocznik Świadków Jehowy 2000. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39. ISBN 83-86930-36-5.
    • 2000 — Rocznik Świadków Jehowy 2001. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 32–39. ISBN 83-86930-44-6.
    • 2001 — Rocznik Świadków Jehowy 2002. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 32–39. ISBN 83-86930-54-3.
    • 2002 — Rocznik Świadków Jehowy 2003. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 32–39. ISBN 83-86930-60-8.
    • 2003 — Rocznik Świadków Jehowy 2004. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 32–39. ISBN 83-86930-72-5.
    • 2004 — Rocznik Świadków Jehowy 2005. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 32–39. ISBN 83-86930-76-4.
    • 2005 — Rocznik Świadków Jehowy 2006. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 32–39. ISBN 83-86930-83-7.
    • 2006 — Rocznik Świadków Jehowy 2007. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 32–39. ISBN 83-86930-89-6.
    • 2007 — Rocznik Świadków Jehowy 2008. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 32–39. ISBN 83-86930-93-4.
    • 2008 — Rocznik Świadków Jehowy 2009. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-00-5.
    • 2009 — Rocznik Świadków Jehowy 2010. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-06-7.
    • 2010 — Rocznik Świadków Jehowy 2011. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
    • 2011 — Rocznik Świadków Jehowy 2012. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
    • 2012 — Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
    • 2013 — Rocznik Świadków Jehowy 2014. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 178–187.
    • 2014 — Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 178–187.
    • 2015 — Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2016 — Rocznik Świadków Jehowy 2017. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2017 — Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie. jw.org. [dostęp 2018-01-11]. – podstrony dla poszczególnych krajów
  63. ↑
    Oraz za:
    • Watchtower, 1952 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1952, s. 103–105 (ang.).
    • Watchtower, 1953 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1953, s. 30–35 (ang.).
    • Watchtower, 1954 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1954, s. 32–37 (ang.).
    • Watchtower, 1955 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1955, s. 34–39 (ang.).
    • Watchtower, 1956 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1956, s. 32–37 (ang.).
    • Watchtower, 1957 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1957, s. 36–41 (ang.).
    • Watchtower, 1958 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1958, s. 40–47 (ang.).
    • Watchtower, 1959 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1959, s. 52–59 (ang.).
    • Watchtower, 1960 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1960, s. 105 (ang.).
    • Watchtower, 1962 Yearbook of Jehovah’s Witnesses, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1962, s. 102 (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Azji

Omówione w artykule zbiorczym Świadkowie Jehowy w krajach Azji: Afganistan • Arabia Saudyjska • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Brunei • Irak • Iran • Jemen • Jordania • Katar • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Malediwy • Oman • Tadżykistan • Turkmenistan • Uzbekistan • Zjednoczone Emiraty Arabskie

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awiadkowie_Jehowy_w_Mjanmie