Ławniki
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°45′10″N 26°55′08″E/55,752778 26,918889
| |
Ławniki – dawna wieś[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Plusy.
Historia
W czasach zaborów ówczesna wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1939 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Plusy[6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 84 osoby, 26 było wyznania rzymskokatolickiego, a 58 staroobrzędowego. Jednocześnie 83 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 1 inna. Było tu 19 budynków mieszkalnych[6]. W 1931 w 23 domach zamieszkiwało 118 osób[1].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Plusach i prawosławnej w Brasławiu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Plusach[7].
Przypisy
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 11.
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
- ↑ Ławniki, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Krasnogórka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 260.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 10.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 936.
Linki zewnętrzne
- Ławniki, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Krasnogórka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 260.