Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Łączyn (województwo świętokrzyskie)

Łączyn
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Jędrzejów

Liczba ludności (2021)

399[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-300[3]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0240402[4]

Położenie na mapie gminy Jędrzejów
Mapa konturowa gminy Jędrzejów, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Łączyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łączyn”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łączyn”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łączyn”
Ziemia50°36′55″N 20°17′25″E/50,615278 20,290278[1]

Łączynwieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów[6][4].

Wieś duchowna, własność opactwa cystersów jędrzejowskich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Części wsi

Integralne części wsi Łączyn[6][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0240419 Dziadówki przysiółek

Historia

„Łątczyn” – pierwotna nazwa obecnej wsi Łączyn w powiecie jędrzejowskim, gminie Raków, parafii Jędrzejów. Wieś leży przy trakcie bitym z Kielc na Miechów do Krakowa idącym, odległy 2 wiorsty od Jędrzejowa

W roku 1153 wieś występuje pod nazwą „Lantczyno”. W dokumencie z r. 1153 wieś wymieniona wśród włości klasztoru jędrzejowskiego (Kodeks małopolski t.I, s.51 i t.II, 1). Wieś nadana została klasztorowi jędrzejowskiemu cystresów wraz z dziesięcinami przez Jana arcybiskupa gnieźnieńskiego.

  • 1263 książę Bolesław potwierdza zamianę jaką uczynił komes Sułek wojewoda krakowski, dając klasztorowi jędrzejowskiemu „omnem possesionom camerarioram et agazonuro de Lantczyn et in Nagłowice terram ąuandam ad tria aratra“ w zamian za włość klasztorną Krzesławice (Kodeks małopolski t.I s.79).
  • Władysław Łokietek, książę krakowski, nadaje klasztorowi całą wieś książęcą „Lantczyno* (Kodeks małopolski I, 169).
  • Bertrand, opat jędrzejowski, sprzedaje w 1379 sołtystwo w Łątczynie Stefanowi z Deszna (de Dyrzno) i jego synowi za 60 grzywien z prawem osadzenia na prawie niemieckim. Obok 8 łanów już osadzonych, sołtys mógł osadzić jeszcze 12 łanów, mających po 42 mórg długości[8].
Osadnicy mieć będą 8 lat wolności. Czynsz wynosić będzie pól grzywny z łanu. Opat zostawia sobie dwór, spichlerz i 4 łany. (Kodeks małopolski t.I s.410).[8]
  • 1827 wieś poduchowna spisano tu 10 domów, 98 mieszkańców[9]
  • 1921 według spisu powszechnego wieś Łątczyn posiadała 51 domów 321 mieszkańców[10]


Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72142
  2. BIP gminy. Statystyka ludności zameldowanej w poszczególnych sołectwach 31-12-2021 str. 2-4 [dostęp 2022-02-25]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 692 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Jednostki organizacyjne gminy Jędrzejów. Urząd Gminy Jędrzejów. [dostęp 2015-03-20].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  7. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 102.
  8. a b Łątczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 253.
  9. Łątczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 638.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924.

Zobacz też