Das Manuskript ist ein Fragment von zwei Blättern, die in einer Spalte pro Seite beschrieben wurden. Der erhaltene Text umfasst Johannes mit den Versen 1,23–31.33–40; 16,14–30; 20,11–17.19-20.22-25.
Das Manuskript wurde in dokumentarischer Handschrift mit aufrechten Unzialen mittlerer Größe geschrieben. Es enthält Nomina sacra (ΙΗΝΙΗΣΠΡΠΡΑΠΡΣΘΥ) aber nicht für ανθρωπος.[2]
Fragment des Johannes 16,14–22Fragment des Johannes 16,22–30
[Blatt 2 recto (Johannes 16,14–22)]
[16:14] οτι εκ του εμου λημψετ]α̣ι και ανα[γ
γελει υμειν [15] παντα οσ]α̣ εχει ο π̅ρ̅ ε
εμα εστιν δια τουτο ειπο]ν οτι εκ τ[ου
εμου λαμβανει κα]ι αν[αγ]γ̣ε̣λ̣ε̣ι̣ υμει̅
[16] μεικρον και ουκετι θεωρειτε με κ]αι
παλιν μεικρον κ]αι οψεσθε [με [17] ειπαν
ουν τινες εκ των μ]αθητων αυτου
προς αλληλους τι] εστιν τουτο ο λε
γει ημειν μεικρον και ου] θεωρει̣τε με
και παλιν μεικρον κ]αι οψ]ε̣σ̣θ̣ε̣ μ̣ε̣ κ̣α̣ι̣ [οτ]ι̣
υπαγω προς τον] π̅ρ̅α̅ [18] ελεγον ο̣υ̣ν
τι εστιν τουτο] μ̣εικρον ο̣υ̣κ οιδα
μεν τι λαλει [19] εγ]νω <ο> ι̅η̅ς̅ οτι η̣[θ]ε̣λον
αυτον ερωταν] κ̣αι ειπενπ αυτ[ο]ις
περι τουτου ζητ]ε̣ιτε με μετ αλληλω[ν
οτι ειπον μεικρ]ον και ου θεωρει[τε
με και παλιν μεικρο]ν και οψεσθε με
[20] αμην αμην λεγ]ω υμειν οτ[ι κ]λα[υ
σετε και θρηνησ]ετε υμεις ο δε
κοσμος χαρησετ]αι υμεις λυπηθη
σεσθε αλλ η λυπ]η υμων εις χαραν
γενησεται [21] η γυν]η οταν τικτη λυ
πην εχει οτι ηλθεν] η ωρα αυτης
οταν δε γεννηση το] παιδ[ι]ον ουκε̣
τι μνημονευει της θλ]ειψ[ε]ως δι
α την χαραν οτι εγενν]ηθ̣η ανθρω
πος εις τον κοσμον ] [22] και υμεις ουν
[Blatt 2 verso (Johannes 16,22–30)]
νυν μεν [λυπεν εχετε παλιν δε
οψομαι υ[μας και χαρησεται υμων
η καρδια [και την χαραν υμων ου
δεις αρει [αφ] υμων [23] και εν εκεινη
τη ημερ̣[α] ε[μ]ε̣ [ουκ ερωτησετε
ουδεν [α]μην α̣[μην λεγω υμειν
αν τι αιτη[σ]η̣τε [τον π̅ρ̅α̅ δωσει υμειν
[24] εν τω ον[ο]ματ̣[ι μου αιτειτε και
και λημψεσθε ι[να η χαρα υμων η
π̣επληρω[μ]ε[ν]η [[25] ταυτα εν παροι
μ̣ιαις λελ[α]ληκα [υ]μειν ερχεται
ω̣ρ̣α̣ οτε ο̣υκετ[ι εν παροιμιαις λα
λησω υμειν αλλα παρρησια περι
του π̅ρ̅ς̅ απαγγε[λω υμειν [[26] εν ε
κεινη τη ημερα [εν τω ονοματι
μου αιτησεσθε [και ου λεγω υμειν
ο]τι εγω ερωτησ[ω τον π̅ρ̅α̅ [[27] αυτος
γ]αρ ο π̅ρ̅ φιλει υμ[ας οτι υμεις εμε
πεφιληκα̣τε̣ και [πεπιστευκατε
οτι παρα θ̅υ̅ εξηλθ[ον [28] εξηλθον
παρα του π̅ρ̅ς̅ και ε[ληλυθα εις τον
κ̣ο̣σ̣μον παλιν α̣[φιημι τον κοσμον
και πορευομαι προ[ς τον π̅ρ̅α̅ [29] λε
γ̣ο̣υ̣σ̣ιν <αυτω> οι μ[αθηται αυτου ιδε νυν εν
παρρη̣σια λ[αλεις και παροιμιαν ου
δεμιαν λ[εγεις [30] νυν οιδαμεν
οτι οιδας πα̣[ντα ου χρειαν εχεις
[Blatt 3 recto (Johannes 20,9–19)]
[[9] ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην]
[οτι δει αθτον εκ νεκρων αναστηναι]
[[10] απηλθον ουν παλιν προς αυτους οι]
[μαθηται [11] μαρια δε ειστηκει προς τω]
μνημ[ειω εξω κλαιουσα ως ουν εκλαιεν
παρεκυ[ψεν εις το μνημειον [12] και θεω
ρει δυο [αγγελους εν λευκοις καθεζομε
ν[ους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς
τ[οις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ι̅η̅υ̅
[13] και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι]
[κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κ̅ν̅]
μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
[14] ταυτα [ειπουσα εστραφη εις τα οπι
σω και [θεωρει τον ι̅η̅ν̅ εστωτα και ου
κ ηδει [οτι ι̅η̅ς̅ εστιν [15] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅
γυναι [τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη
δοκου[σα οτι ο κηπουρος εστιν λεγει
αυτω [κ̅ε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε
μοι π[ου εθηκας αυτον καγω αυτον
αρω [[16] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μαριαμ στραφει
σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ]
β[ουνι [κ̅ε̅ μου [17] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μη
μ[ου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς
τ̣[ον π̅̅ρ̅α̅ πορευου δε προς τους αδελ
[φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω]
[προς τον π̅̅ρ̅α̅ μου και π̅̅ρ̅α̅ υμων και]
[θ̅ν̅ μου και θ̅ν̅ υμων [18] ερχεται μαριαμ]
[η μαγδαληνη αγγελλουσα τοις μαθη]
[ταις οτι εωρακα τον κ̅ν̅ και ταυτα]
[Blatt 3 verso (Johannes 20,19–26)]
[ειπεν αυτη [19] ουσης ουν οψιας τη]
[ημερα εκεινη τη μια σαββατων]
[και των θυρων κεκλεισμενων]
[οπου ησαν οι μαθηται δια τον]
φοβον των ιουδαιων] η̣[λθεν ο
ι̅η̅ς̅ και εστη εις το μεσο]ν <και> λεγει
ειρηνη υμειν [20] και τ]ουτ' ειπω̅
εδειξεν τας χειρας και την πλε]υ
ραν εχαρησαν ουν οι μαθητ]αι ι
[δοντες τον κ̅ν̅ [21] ειπεν ουν αυτοις]
[ο ι̅ς̅ παλιν ειρηνη υμειν καθως]
[απεσταλκεν με ο π̅̅ρ̅ καγω πεμ]
[πω υμας [22] και τουτο ειπων ενεφυσ
ησεν και λεγει αυτοις λαβετε π̅ν̅α̅ α
γιον [23] αν τινων αφητε ταςν αμ]αρτιας
αφεωνται αυτοις αν τινων] κρατητε
κεκρατηνται [24] θωμας εις εκ τω]ν δω
δεκα ο λεγομενος διδυμος ο]υκ ην
μετ αυτων οτε ουν ηλθ]εν ι̅η̅ς̅
[25] ελεγον αυτω οι μαθηται εω]ρακα
μεν τον κ̅ν̅ ο δε ειπεν αυτοι]ς εαν
μη ιδω εν ταις χερσιν τον τυ]π̣ο̣ν̣
[των ηλων και βαλω τον δακτυλον]
[μου εις τον τυπον των ηλων και]
[βαλω μου την χειρα εις την πλευ]
[ραν αυτου ου μη πιστυσς [26] και
[μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω]
Geschichte
Der Papyrus wurde in Oxyrhynchus (Ägypten) von Grenfell und Hunt gefunden. Sie veröffentlichten ihn in Oxyrhynchus Papyri, Part II (1899), no. 208.[4] und in Oxyrhynchus Papyri, Part XV, 1781 S. 8–12.
Kurt Aland: Kurzgefaßte Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments – in Verbindung mit Michael Welte bearb. von Kurt Aland. de Gruyter, Berlin/New York 1994, 2. neubearbeitete und ergänzte Auflage, ISBN 3-11-011986-2, (Arbeiten zur neutestamentlichen Textforschung Bd. 1).
↑Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), 404.
↑Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, S. 60.
↑Frederic G. Kenyon: Handbook to the Textual Criticism of the New Testament, London2, 1912, S. 42.
Diese Website benutzt Cookies. Wenn du die Website weiter nutzt, gehe Ich von Deinem Einverständnis aus.OKNeinDatenschutzerklärung
