Zbigniew Kurtycz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 maja 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 2015 |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
jazz, rock and roll, ballady |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Zbigniew Kurtycz (ur. 16 maja 1919 we Lwowie, zm. 30 stycznia 2015 w Warszawie[1]) – polski piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.
Życiorys
Syn Mieczysława Kurtycza - dyrygenta lwowskiej orkiestry mandolinistów Hejnał. Początkowo ojciec udzielał mu lekcji gry na skrzypcach, jednak jego głównym instrumentem stała się gitara. Występował w wielu zespołach muzycznych. Był też piłkarzem Pogoni Lwów (jako junior), wicemistrzem Polski juniorów w 1937. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich występował w teatrzyku rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Rena)[2]. Z zespołem artystycznym 3 Dywizji Strzelców Karpackich przeszedł szlak bojowy jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Władysława Andersa[3].
W 1946 wrócił do Polski i śpiewał m.in. jazz, rock and roll, ballady. Jego największym przebojem jest piosenka „Cicha woda”, której był pierwszym wykonawcą[4][5]. Skomponował m.in. utwory: „Jadę do ciebie tramwajem” (słowa Janusz Odrowąż) oraz „Wołam cię” (słowa M. Walewski). Od 1966 występował w duecie z żoną, Barbarą Dunin. Współpracował z Polskim Radiem, występował w programie Podwieczorek przy mikrofonie, nagrał kilka płyt i występował za granicą. Po śmierci piosenkarza Juliana Sztatlera prowadził w Warszawie kawiarnię muzyczną Pod Gwiazdami[5].
5 lutego 2015 po mszy świętej w kościele pw. św. Karola Boromeusza jego prochy zostały złożone w kolumbarium na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (1979)[7]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1971)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)[8]
- Odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
- Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz” (1995)
- Wyróżnienie ministra kultury i dziedzictwa narodowego (2006)
- Wyróżnienie „Złote Liście Retro” (wspólnie z małżonką, 2006)[9]
Przypisy
- ↑ Zbigniew Kurtycz. [w:] Nekrologi [on-line]. wyborcza.pl, 2015-02-04. [dostęp 2015-02-09]. (pol.).
- ↑ Grzegorz Hryciuk, Polacy we Lwowie 1939–1944, Warszawa 2000, s. 112.
- ↑ Fonosfera. Historia muzyki w Polsce – rok 1958. [dostęp 2007-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 221. ISBN 83-85056-40-8.
- ↑ a b Wojciech Dąbrowski: Zbigniew Kurtycz. [w:] Spotkania z piosenką [on-line]. [dostęp 2012-11-28].
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 99
- ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.
- ↑ Medale zasłużony kulturze „Gloria Artis” dla wybitnych polskich artystów. mkidn.gov.pl, 14 grudnia 2007.
- ↑ Głos Festiwalu 6/2006, 4 listopada 2006
Linki zewnętrzne
- Cicha woda ze Lwowa – wywiad z piosenkarzem
- Fonosfera. Historia muzyki w Polsce – rok 1958. fonosfera.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Zbigniew Kurtycz w bazie filmpolski.pl
- Zbigniew Kurtycz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10].
- Zbigniew Kurtycz – Biblioteka Polskiej Piosenki
- Zbigniew Kurtycz w bazie Discogs.com (ang.)
- Nie żyje Zbigniew Kurtycz. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. [dostęp 2015-02-09].