Na przestrzeni dziejów w Kielcach stacjonowały różne rodzaje oddziałów wojskowych, począwszy od zbuntowanych oddziałów konfederackich Związku Święconego, skończywszy na spadkobiercach tradycji słynnego pułku "Czwartaków". Poniższy artykuł zawiera szczegółowe informacje dotyczące kieleckiego garnizonu.

Kielce jako miasto biskupów nie gościło wojsk koronnych, ponadto Kazimierz Wielki na prośbę bp. Bodzanty Jankowskiego zrzekł się w 1354 r. prawa poboru ludzi zbrojnych w kieleckich dobrach.

W czasie zaborów miasto było dobrze usytuowane pod względem strategiczno-wojskowym. Drogi bite łączyły Kielce ze wszystkimi ośrodkami w guberni, co ułatwiało szybkie przerzucanie oddziałów. Bujne lasy, błotnisty teren pocięty licznymi wąwozami umożliwiały operowanie niedużymi oddziałami Duże znaczenie miała pobliska granica z Galicją.

Po wydarzeniach z 1860 r. utworzono w mieście odrębny okręg wojskowy.

Przed powstaniem styczniowym garnizon kielecki wojsk rosyjskich liczył w czasach pokoju ok. 800 oficerów i żołnierzy, w 1863 r. ich ilość wzrosła do 2340 osób. Część oficerów stacjonowała w kwaterach prywatnych, żołnierze zamieszkiwali na co dzień w koszarach położonych poza centrum, nie manifestując na co dzień swojej obecności. Widywano ich w święta i niedziele, gdy maszerowali na nabożeństwo do cerkwi.

19 października 1861 płk. Ksawery Czengiery, dowódca smoleńskiego pułku piechoty i zarazem dowódca kieleckiego garnizonu został Naczelnikiem Wojennym Powiatu kieleckiego.

W 1862 r. garnizon liczył ok. 2000 żołnierzy, co bardzo obciążało miasto. Interweniowano w tej sprawie najpierw u Tańskiego, a później w Radzie Stanu. Władze guberni zareagowały bardzo ostro, przez co ówczesny prezydent Jurgaszko omal nie stracił stanowiska.

W 1864 r. w Kielcach stacjonowało 3365 żołnierzy, w tym 112 oficerów. Miasto nie posiadało tak dużych koszar, rozlokowano więc ludzi w domach prywatnych. Żołnierze azjatyccy byli dla mieszkańców bardzo kłopotliwi, m.in. zdewastowali park miejski rabując drzewa na podpałkę. Duża ilość wojsk sprowadziła plagę prostytucji i chorób wewnętrznych.

Na początku XX wieku garnizon kielecki składał się ze sztabu 14. dywizji kawalerii, 41. pułku dragonów, sztabku 2. brygady strzelców, 5. i 6. pułku strzelców, komendy 14. dywizjonu artylerii konnej i 23. baterii artylerii konnej.