Władysław Tykociński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Szef Polskiej Misji Wojskowej w Niemczech | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Władysław Tykociński, znany też jako Władysław Tykotzinor (ur. 20 maja 1921 w Warszawie, zm. 1967 w USA) – Polak pochodzenia żydowskiego, pułkownik LWP, dyplomata.
Życiorys
Uczęszczał do Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Białymstoku (1934–1939), studiował na Państwowym Uniwersytecie Białoruskim w Mińsku (1940–1941), pracował jako nauczyciel historii w Rybnoj Słobodzie w Tatarskiej ASRR (1941–1942), służył w 59 Armii Frontu Wołochowskiego Armii Czerwonej (1942–1944) i 1 Armii WP (1944–1946), w której początkowo pełnił funkcję oficera polityczno-wychowawczego. Następnie był zastępcą szefa Polskiej Misji Wojskowej przy Dowództwie Francuskich Sił Zbrojnych w Baden-Baden (Troupes d’Occupation en Allemagne) (1946–1948), pracownika MSZ (1948), I sekretarzem Polskiej Misji Politycznej w Wiedniu (1948–1949), I sekretarzem/chargé d’affaires Ambasady RP w Rzymie (1950–1952), pracownikiem Departamentu Międzynarodowych Organizacji Politycznych i Gospodarczych MSZ (1952–1953), zastępcą szefa Misji i doradcą politycznym w KNPN w Korei (1953–1955), wicedyrektora Gabinetu Ministra S.Z. (1956–1957), szefa Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim (1957–1965). W dniu 16 maja 1965 r. opuścił placówkę i oddał się w ręce amerykańskie. Został zaocznie oskarżony i skazany przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na karę śmierci, utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze[1]. Zmarł w USA.
Członek Komsomołu (1939–1945), PPR (1945–1948) oraz PZPR (1948–1965).
Odznaczenia i ordery
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1951)[3]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[4]
Przypisy
- ↑ Za zdradę ojczyzny - kara śmierci, [w:] Gazeta Zielonogórska : organ KW Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej R. XV Nr 40 (17 lutego 1966). - Wyd. A - Zielonogórska Biblioteka Cyfrowa, zbc.uz.zgora.pl, 17 lutego 1966 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
- ↑ Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18-19 lipca 1964, s. 2.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415
Bibliografia
- Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-01-18].
Linki zewnętrzne
- Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-04-02].