Eisspeedway

Volkmar Andreae

Volkmar Andreae
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1879
Berno

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1962
Zurych

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Volkmar Andreae (ur. 5 lipca 1879 w Bernie, zm. 18 czerwca 1962 w Zurychu[1][2][3]) – szwajcarski dyrygent i kompozytor.

Życiorys

Studiował u Karla Munzingera w Bernie oraz u Franza Wüllnera w Kolonii[2]. W latach 1900–1902 pracował jako korepetytor w operze w Monachium[2]. W 1902 roku osiadł w Zurychu, gdzie był dyrygentem Gemischter Chor (1902–1949) i Männerchor (1904–1919), dyrygentem Tonhalle Orchester (1906–1949) oraz rektorem konserwatorium (1914–1941)[1][2]. W 1914 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa konserwatorium w Zurychu[1]. Od 1920 do 1925 roku był przewodniczącym Schweizerischer Tonkünstlerverein[3]. Jako dyrygent wykonywał muzykę okresu romantyzmu, a także klasycyzmu i baroku[1]. Poprowadził pierwsze włoskie wykonanie Pasji według św. Mateusza J.S. Bacha (Mediolan 1911)[1]. Odznaczony Wielką Srebrną Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii (1957)[4].

Skomponował dwie opery, Ratcliff (wyst. Duisburg 1914) i Abenteuer des Casanova (wyst. Drezno 1924)[1][2]. Ponadto napisał m.in. dwie symfonie, Rapsodię na skrzypce i orkiestrę (1920), Musik na orkiestrę (1929), Koncert skrzypcowy (1940), Concertino na obój (1942), 2 tria fortepianowe (1901, 1908), Sonatę skrzypcową (1903), 2 kwartety smyczkowe (1905, 1922), Trio smyczkowe (1919), Divertimento na flet i trio smyczkowe (1945)[2]. W zakresie stosowanej harmoniki i instrumentacji nawiązywał do twórczości Richarda Straussa[1].

Jego wnukiem był dyrygent Marc Andreae[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 12. ISBN 83-224-0492-1.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 81–82. ISBN 0-02-865526-5.
  3. ↑ a b Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 77. ISBN 978-3-476-02087-1.
  4. ↑ Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 38. [dostęp 2021-12-27]. (niem.).

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Volkmar_Andreae