Trzciana (powiat krośnieński)
wieś | |
Zabytkowa cerkiew | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2023) |
202[2] |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-450[3] |
Tablice rejestracyjne |
RKR |
SIMC |
0350473[4] |
Położenie na mapie gminy Dukla | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego | |
49°30′06″N 21°41′57″E/49,501667 21,699167[1] |
Trzciana – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla[4][5]. Leży nad rzeką Jasiołką.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0350480 | Dół | część wsi |
0350496 | Góra | część wsi |
0350504 | Przywsie | część wsi |
Historia
Prawa lokacyjne wołoskie otrzymała Trzciana przed 1505 r. Stanisław Cikowski (kasztelan biecki) (zm. 1576) przeniósł ją na prawo niemieckie za zgodą króla Aleksandra Jagiellończyka. Była własnością Mniszchów i Męcińskich. W XIX w. należała do Cezarego Męcińskiego, h. Poraj (1809 - przed 1890). Przebywały w niej, na wzgórzu Zaśpit, oddziały konfederatów barskich.
W 1914 oddziały austriackie spaliły część wsi, osadzając kilku mieszkańców w obozie w Talerhofie.
W grudniu 1943 r. oddział partyzancki F. Kochana Obłońskiego napadł na kolumnę samochodów niemieckich, zdobywając broń i amunicję. We wrześniu 1944 r. w przyległej części Karpat przebiegały działania wojenne w ramach operacji dukielsko-preszowskiej, w wyniku czego wojska radzieckie wkroczyła na tereny Trzciany.
Zabytkowa cerkiew
We wsi znajduje zabytkowa, dawna cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Bogurodzicy, z ikonostasem z XIX w. namalowanym przez Jana i Pawła Bogdańskich z Jaślisk. Świątynia z II poł. XVII wieku jest murowana, orientowana, na planie trójdzielnym. Od zachodu dobudowano kruchtę. W dzwonnicy XVI-wieczne dzwony.
Obecnie cerkiew służy jako kościół katolicki, należący do parafii pw. Chrystusa Króla w dekanacie Dukla. Parafia jest obsługiwana przez ojców Bernardynów z Dukli. Do parafii należy także kościół filialny (dawna cerkiew) w Zawadce.
Pustelnia św. Jana z Dukli
"Na Puszczy". Na wzgórzu Zaśpit; ok. 1,5 km od trasy dukielskiej (drogą asfaltową z Trzciany do parkingu pod lasem. Dalej dróżka dochodzi do Pustelni (około 300m).
- Murowana neogotycka kaplica
- Kaplica św. Jana z Dukli
- Dom pustelnika
- Wnętrze domu pustelnika
Jak głosi legenda, Marii Amelii Mniszchowej z Brühlów, właścicielce Dukli, objawił się we śnie św. Jan, polecając jej wybudować na miejscu swej pustelni kaplicę, co zostało wykonane. W 1769 roku, w czasie Konfederacji Barskiej, Maria Amalia Mniszchowa ufundowała murowaną kaplicę, która jednak spłonęła w 1883 r.
W 1887 roku Cezar Męciński wybudował tymczasową drewnianą kaplicę. W roku 1908 z inicjatywy gwardiana bernardynów w Dukli, Ambrożego Ligasa, wybudowano murowaną kaplicę według projektu bernardyna o. Kamila Żarnowskiego. Znajduje się w niej polichromia przedstawiająca życie św. Jana, namalowana przez sanockiego malarza Władysława Lisowskiego.
Poza tym w pobliżu znajdują się:
- Dom rekolekcyjny
- Grota św. Jana z Dukli z uzdrawiającymi źródłami
- Chata pustelnika
- Droga Krzyżowa, z "M" – z konstrukcją z ołtarza papieskiego
- Szlaki turystyczne:
W miejscu tym kilkakrotnie przebywał Jan Paweł II, a teraz przebiega tędy szlak papieski.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140724
- ↑ Strona gminy. Demografia, stan na dzień 31.12.2023 [dostęp 2024-01-30]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1296 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
- Trzciana (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 315 .