Tim Gullikson
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 września 1951 |
| Data i miejsce śmierci |
3 maja 1996 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1977 |
| Zakończenie kariery |
1986 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (1 października 1979) |
| Australian Open |
4R (1983, 1985) |
| Roland Garros |
4R (1978, 1979) |
| Wimbledon |
QF (1979) |
| US Open |
4R (1979) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
15 |
| Najwyżej w rankingu |
3 (9 lipca 1979) |
| Australian Open |
SF (1982, 1983) |
| Roland Garros |
3R (1977–1980) |
| Wimbledon |
F (1983) |
| US Open |
SF (1982) |
Tim Gullikson, właśc. Timothy Ernest Gullikson (ur. 8 września 1951 w La Crosse; zm. 3 maja 1996 w Wheaton) – amerykański tenisista i trener tenisa.
Życie prywatne
Był bratem bliźniakiem Toma Gulliksona, który dla odmiany jest leworęczny. Dnia 20 stycznia 1995, podczas Australian Open doznał zawału, którego przyczyną był nowotwór mózgu[1]. W lutym rozpoczął chemioterapię, a także w wyniku biopsji wykryto cztery guzy w mózgu[2]. Dnia 3 maja 1996, w wieku czterdziestu czterech lat, zmarł w swoim domu w Wheaton[3].
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą Gullikson był w latach 1977–1986. W tym czasie wygrał cztery turnieje rangi ATP World Tour w grze pojedynczej i osiągnął siedem finałów. W grze podwójnej triumfował w piętnastu imprezach ATP World Tour oraz awansował do trzynastu finałów, w tym finału Wimbledonu 1983 wspólnie ze swoim bratem. W 1977 został nagrodzony nagrodą ATP w kategorii debiutanta sezonu (ATP Newcomer of the Year)[4]. Osiągnął także razem z Martiną Navrátilovą finał gry mieszanej Australian Open 1988.
W rankingu gry pojedynczej Gullikson najwyżej był na 15. miejscu (1 października 1979), a w klasyfikacji gry podwójnej na 3. pozycji (9 lipca 1979).
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 lipca 1983 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Tom Gullikson
|
Peter Fleming John McEnroe
|
4:6, 3:6, 4:6 |
Gra mieszana (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 23 stycznia 1988 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Martina Navrátilová
|
 Jana Novotná Jim Pugh
|
7:5, 2:6, 4:6 |
Kariera trenerska
Po zakończeniu zawodowej kariery pracował jako trener. W 1987 został na rok zatrudniony przez Martinę Navrátilovą[5]. Potem pracował z Mary Joe Fernández i przez cztery lata z Aaronem Kricksteinem[5]. Od 1992 do 1995 był szkoleniowcem Pete’a Samprasa, który w tym czasie wygrał pięć turniejów Wielkiego Szlema i osiągnął pozycję lidera rankingu ATP[2].
Przypisy
- ↑ 1995 Australian Open Sampras-Courier match Articles [online], 8 sierpnia 2009 [dostęp 2018-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-08].
- ↑ a b Remembering Tim Gullikson... 20 Years On (Part II) | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ Robin Finn, Tim Gullikson, 44, Tennis Coach and Player, „The New York Times”, 4 maja 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ Tim Gullikson | Bio | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ a b Remembering Tim Gullikson... 20 Years On | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-03-03] (ang.).