Thanasi Kokkinakis
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 kwietnia 1996 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2013 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Todd Langman, Todd Ley |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
69 (8 czerwca 2015) |
| Australian Open |
2R (2014, 2015, 2021, 2023, 2024) |
| Roland Garros |
3R (2015, 2023, 2024) |
| Wimbledon |
2R (2022, 2024) |
| US Open |
2R (2019, 2024) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (21 listopada 2022) |
| Australian Open |
W (2022) |
| Roland Garros |
3R (2022) |
| Wimbledon |
3R (2015) |
| US Open |
3R (2022) |
Thanasi Kokkinakis, właś. Athanasios Kokkinakis (ur. 10 kwietnia 1996 w Adelaide) – australijski tenisista pochodzenia greckiego, triumfator Australian Open 2022 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
Kariera zawodowa
Na początku sezonu 2013 Thanasi Kokkinakis zagrał w zawodach Pucharu Hopmana. Pierwotnie miał wystąpić w roli rezerwowego reprezentacji Australii, który wziąłby udział w turnieju w przypadku niemożności gry przez Bernarda Tomicia. W trakcie rozgrywek został jednak poproszony o zastąpienie kontuzjowanych zawodników pochodzących z innych krajów[1]. Dnia 3 stycznia miał zagrać zamiast Amerykanina Johna Isnera w pojedynku z Hiszpanią. Jego przeciwnikiem singlowym był Fernando Verdasco, z którym przegrał wynikiem 6:7(4), 3:6. W rywalizacji gry mieszanej wystąpił razem z Venus Williams, lecz mikst ten uległ parze Medina Garrigues–Verdasco 1:6, 3:6[2]. Następnego dnia Australijczyka zaproszono do udziału w meczu mikstowym razem z Niemką Tatjaną Malek, gdyż jej partner, Tommy Haas, uległ kontuzji tuż przed tym spotkaniem. W konfrontacji z serbską parą Ivanović–Đoković przegrali wynikiem 2:6, 5:7[3]. Po tych zawodach brał udział w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Australian Open, ale odpadł w 1. rundzie po porażce ze Steve’em Johnsonem 4:6, 7:6(5), 15:17. W zawodach gry podwójnej osiągnął 1. rundę zawodów.
W sezonie 2014 przeszedł przez kwalifikacje zawodów w Brisbane, następnie ulegając w 1. rundzie Lleytonowi Hewittowi. W grze podwójnej awansował do ćwierćfinału. W grze pojedynczej na Australian Open, gdzie występował z dziką kartą, przegrał w 2. rundzie z Rafaelem Nadalem, a w zawodach gry podwójnej i mieszanej osiągnął 1. rundę. W Marsylii, Toronto i Szanghaju przegrał w 1 meczu, a w Shenzhen w 2. Nie przebrnął przez kwalifikacje do French Open i US Open. Australijczyk tym sezonie w Pucharze Davisa w meczu grupy światowej przeciwko Francji, przegrywając 4:6, 1:6 z Julienem Benneteau
W sezonie 2015 Kokkinakis osiągnął 2. rundę singla i półfinał debla w Brisbane. W Australian Open pokonał w 1. rundzie rozstawionego Ernestsa Gulbisa, a następnie uległ Samowi Grothowi. W deblu nie wygrał meczu. Startując w Pucharze Davisa awansował z reprezentacją do półfinału, w którym Australia odpadła z Wielką Brytanią. W edycji turnieju 2015 o Puchar Davisa zagrał w 4 meczach, wygrywając 2.
Australijczyk przez cały sezon 2016 zmagał się z kontuzją prawego barku[4]. Wystąpił w jednym turnieju, na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, w 1. rundzie przegrywając z Gastão Eliasem.
Na początku stycznia 2017 Kokkinakis wygrał zawody rangi ATP World Tour w Brisbane w konkurencji gry podwójnej, a grał wspólnie z Jordanem Thompsonem[5]. Na początku sierpnia osiągnął pierwszy singlowy finał rozgrywek ATP World Tour, Los Cabos. W półfinale pokonał najwyżej rozstawionego w zawodach Tomáša Berdycha, natomiast w finale poniósł porażkę z Samem Querreyem.
Podczas sezonu 2018 Australijczyk pokonał lidera rankingu singlowego Rogera Federera w 2. rundzie zawodów w Miami[6]. Na początku sierpnia został finalistą gry podwójnej w Los Cabos partnerując Taylorowi Fritzowi.
W 2019 roku osiągnął ćwierćfinał w Los Cabos. Przez część sezonu zmagał się z kontuzjami[7].
W styczniu 2022 roku jako zawodnik z dziką kartą awansował do finału zawodów singlowych w Adelaide. Pokonał w nim Arthura Rinderknecha 6:7(6), 7:6(5), 6:3, zdobywając swój pierwszy tytuł w grze pojedynczej. W rozgrywkach deblowych podczas Australian Open awansował razem z Nickiem Kyrgiosem do finału, w którym pokonali 7:5, 6:4 debel Matthew Ebden–Max Purcell. Kolejny turniejowy triumf w grze podwójnej wspólnie z Kyrgiosem odnieśli w lipcu w Atlancie, gdzie w ostatnim spotkaniu wygrali 7:6(4), 7:5 z Jasonem Kublerem i Johnem Peersem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 69. miejscu (8 czerwca 2015), a w deblu na 15. pozycji (21 listopada 2022).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 6 sierpnia 2017 | Los Cabos | Twarda |  Sam Querrey
|
3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 15 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda |  Arthur Rinderknech
|
6:7(6), 7:6(5), 6:3 |
Gra podwójna (3–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 stycznia 2017 | Brisbane | Twarda |  Jordan Thompson
|
 Gilles Müller Sam Querrey
|
7:6(7), 6:4 |
| Finalista | 1. | 4 sierpnia 2018 | Los Cabos | Twarda | Taylor Fritz
|
 Marcelo Arévalo Miguel Ángel Reyes-Varela
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 29 stycznia 2022 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nick Kyrgios
|
Matthew Ebden Max Purcell
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 31 lipca 2022 | Atlanta | Twarda | Nick Kyrgios
|
Jason Kubler John Peers
|
7:6(4), 7:5 |
Kariera juniorska
W 2013 roku, jako zawodnik z dziką kartą, doszedł do finału zawodów gry pojedynczej chłopców podczas Australian Open. W meczu mistrzowskim przegrał z Nickiem Kyrgiosem wynikiem 6:7(4), 3:6. Podczas Wimbledonu zwyciężył w rywalizacji deblowej. Razem ze swoim partnerem deblowym, Kyrgiosem, pokonali w finale 6:2, 6:3 parę Enzo Couacaud–Stefano Napolitano. Na US Open awansował do finału rozgrywek singlowych, w których uległ Bornie Ćoriciowi 6:3, 3:6, 1:6.
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (0–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 2013 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nick Kyrgios
|
6:7(4), 3:6 |
| Finalista | 2. | 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Borna Ćorić
|
6:3, 3:6, 1:6 |
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2013 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nick Kyrgios
|
Enzo Couacaud Stefano Napolitano
|
6:2, 6:3 |
Przypisy
- ↑ Duane Schultz: Adelaide’s Thanasi Kokkinakis enjoys time in Hopman Cup spotlight. [w:] Sport [on-line]. Duane Schultz, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
- ↑ Kokkinakis impresses in Hopman Cup debut. tennis.com.au, 2013-01-03. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
- ↑ Dave Lindsay: Serbia through to Hopman Cup final. [w:] News [on-line]. Hopman Cup, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
- ↑ Rafał Smoliński: Thanasi Kokkinakis przymierza się do powrotu na kort. [w:] News [on-line]. sportowefakty.wp.pl, 2016-12-26. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Thompson, Kokkinakis Claim First Doubles Title. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 2017-01-08. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
- ↑ Kokkinakis Storms Back To Stun Federer In Miami. [w:] ATP Staff [on-line]. atptour.com, 2018-03-24. [dostęp 2022-01-15]. (ang.).
- ↑ Kubler wins, Kokkinakis withdraws in Paris. tennis.com.au, 2019-05-21. [dostęp 2022-01-15]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).