Tadeusz Byliński
| |
 podpułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Ułanów Grochowskich |
| Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Tadeusz Stefan Byliński (ur. 13 października 1891 w Noworadomsku, zm. 7 lipca 1944 pod Białymbłotem) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 13 października 1891 w Noworadomsku, w rodzinie Mieczysława[1] i Zofii z Poplińskich[2]. Uczestniczył w I wojnie światowej[3]. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu rotmistrza kawalerii w szeregach 2 pułku ułanów Grochowskich, a za swoje czynny wojenne otrzymał order Virtuti Militari. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 109. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 puł w Suwałkach[4]. W 1923 był komendantem kadry szwadronu zapasowego, a w 1924 kwatermistrzem pułku[5][6]). 12 kwietnia 1927 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[7]. W 1927 został przeniesiony do 16 pułku ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8][9]. 22 marca 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy pułku[10][11]. 23 marca 1932 został przeniesiony na stanowisko Rejonowego Inspektora Koni w Brześciu[12][13]. Z dniem 28 lutego 1934 został przeniesiony z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w stan spoczynku z równoczesnym przydziałem ewidencyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX[14].
Podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej był jednym organizatorów Armii Krajowej w Wyszkowie, która podporządkowana była komendantowi Obwodu Radzymin AK[15]. Był członkiem delegatury Rady Głównej Opiekuńczej w Wyszkowie[15]. Uczestniczył w szkoleniu późniejszych uczestników powstania warszawskiego[16].
Został rozstrzelany 7 lipca 1944 przez Niemców pod Białymbłotem (obecna gmina Brańszczyk)[15]. Został pochowany na cmentarzu na Nadgórzu w Wyszkowie[15][17].
Od 1922 jego żoną była Romana z Leskich h. Gończy (1897–1976), z którą miał synów Jerzego (1925–1944) i Józefa (1927–1944), którzy polegli w powstaniu warszawskim[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-23].
- ↑ Tadeusz Stefan Byliński [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-08-23].
- ↑ Otrzymał medal za udział w I WŚ
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 158.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 545, 600.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 603, 678.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dmochowski 1934 ↓, s. 69.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 305, 338.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
- ↑ Dmochowski 1934 ↓, s. 73.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 141, 528.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 186.
- ↑ a b c d e Tadeusz Stefan Byliński. turystyka.wyszkow.pl. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ W hołdzie niezłomnej odwagi powstańców. wyszkow.pl, 2014-08-04. [dostęp 2016-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)].
- ↑ Łukasz Abramczyk: Miejsca pamięci Wyszków – Zabrodzie – Somianka. wyszkow24.pl, 2015-11-13. [dostęp 2016-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Czesław Dmochowski: XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934.