T-34/122
 Syryjska wersja czołgu T-34-85 z haubicą D-30 kal. 122 mm | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
6-7 osób |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
dwunastocylindrowy silnik Diesla V2 o mocy 494 KM |
| Poj. zb. paliwa |
560 l |
| Długość |
~ 6 m |
| Szerokość |
2,99 m |
| Wysokość |
2,7 m |
| Masa |
29 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
55-60 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300-360 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
1,3 m |
| Rowy (szer.) |
2,29 m |
| Ściany (wys.) |
0,7 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| haubica D-30 kal. 122 mm | |
| Użytkownicy | |
| Egipt, Izrael, Syria | |
T-34/122[1][2] lub T-122[2][3] – samobieżna haubica skonstruowana w Syrii i Egipcie w wyniku modyfikacji posiadanych przez te państwa czołgów T-34-85. W Syrii prace nad tymi pojazdami prowadzono pod koniec lat. 60 XX wieku, w Egipcie w latach 70. XX wieku. Pojazd był połączeniem podwozia T-34-85 i radzieckiej haubicy D-30 kalibru 122 mm.
Pojazdy te wzięły udział w działaniach zbrojnych podczas wojny Jom Kipur (1973). Nieznana ilość pojazdów została zdobyta podczas tego konfliktu przez Siły Obronne Izraela.
Historia
Radzieckie haubice D-30 były w powszechnym użyciu Egiptu i Syrii w latach 60. XX wieku. Wojna sześciodniowa (1967) oraz doświadczenia z niej wyciągnięte sprawiły, że armia syryjska podjęła próby zmodyfikowania posiadanego sprzętu[4]. Postanowiono zwiększyć mobilność w terenie haubic D-30 poprzez wykorzystanie posiadanych czołgów T-34-85. W tym celu usunięto wieżę czołgową, a w jej miejsce zamontowano haubicę wraz ze wszystkimi przyrządami celowniczymi. W tym przypadku jednak działo było skierowane do tyłu, aby zachować równowagę pojazdu[2]. Po obu stronach pojazdu znajdowało się po pięć pojemników na amunicję (cztery pociski w każdym). Pojazdy były malowane standardowym syryjskim kamuflażu (ciemna zieleń z brązowymi i piaskowymi łatami)[3].
Podobne prace przeprowadziła egipska fabryka zbrojeniowa na początku lat 70. XX wieku. Podjęto je na podstawie decyzji o zmechanizowaniu egipskiej artylerii polowej. Zdecydowano, że w tym celu wykorzystane zostaną podwozia, uznanych wówczas za przestarzałe w Egipcie, czołgów T-34-85. Podobnie jak w Syrii, usunięto dotychczasową wieżę, ale w jej miejscu zamontowano powiększoną wieżę mającą ochraniać załogę i przyrządy celownicze. Konstrukcja zapewniała możliwość zamontowania haubicy D-30 oraz armaty BS-3 kal. 100 mm. Egipskie pojazdy malowano w jasny piaskowy kolor z szarymi plamami[3].
Pojazdy te wzięły udział w działaniach armii syryjskiej i egipskiej podczas wojny Jom Kipur. Część z nich została przejęta przez Izrael[a][2][4].
Konstrukcja
Pojazd był połączeniem podwozia czołgu T-34-85 z obracaną mechanicznie haubicą D-30 kal. 122 mm[3]. T-34/122 miał długość ok. 6 m[1][2], szerokość 2,99 m, a wysokość 2,7 m[1]. Po dwóch stronach kadłuba zamontowano po pięć pojemników na pociski, co łącznie dawało zapas 40 pocisków[1]. Załogę pojazdów miało stanowić 6-7 osób[2][4].
T-34/122 napędzany był dwunastocylindrowym silnikiem Diesla V2 o mocy 494 KM, co pozwalało na poruszanie się z prędkością 55-60 km/h[1][2]. Pojazd miał baki o pojemności 560 l. Dzięki temu mógł przejechać 300-360 km[1][2].
Haubica D-30 kal. 120 mm mogła strzelać pociskami odłamkowo-burzącymi, kumulacyjnymi i dymnymi[1].
Pojazd mógł pokonywać przeszkody pionowe o wysokości 0,7 m, brody o głębokości 1,3 m oraz rowy o szerokości 2,29 m[1].
Galeria
T-34/122 z boku
Przód pojazdu z podstawą dla obsługi działa
Przód pojazdu w innej wersji
Wieża z działem
Przedział załogi
Przedział załogi
Uwagi
- ↑ Dostępne źródła nie podają, czy Izrael wykorzystywał bojowo zdobyte pojazdy.
Przypisy
Bibliografia
- Christopher Chant: A Compendium of Armaments and Military Hardware. New York: Routledge & Kegan Paul Ltd., 2013. [dostęp 2022-03-16].
- Steven Zaloga, Jim Kinnear: T-34-85 Medium Tank 1944-94. T. 20. Oxford: Osprey Publishing, 1996, seria: New Vanguard. ISBN 1-85532-535-7.