Eisspeedway

Szymon Skoczylas

Szymon Skoczylas
podpułkownik taborów podpułkownik taborów
Data i miejsce urodzenia

27 października 1894
Kozy

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

5 Dywizjon Taborów

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Szymon Skoczylas (ur. 27 października 1894 w Kozach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Józefa i Agnieszki ze Sztefków urodzony w Kozach, w ówczesnym powiecie bialskim Królestwa Galicji i Lodomerii[1][2]. Uczył się w Szkole Powszechnej w Kozach, a następnie w Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wstąpił w szeregi II Brygady Legionów Polskich[2].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w dowództwie taborów 2 Dywizji Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 3 dywizjon taborów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 10 dywizjon taborów w Przemyślu[4]. W 1923 nadal pełnił służbę w 10 dywizjonie taborów[5]. 20 lipca został odkomenderowany, a w grudniu 1924 przydzielony do Oficerskiej Szkoły Wojsk Taborowych we Lwowie na stanowisko komendanta kursu doszkolenia dla zawodowych podoficerów i chorążych[6][7][8]. Do jesieni 1925 pełnił służbę w Szkole Podoficerów Taborowych, pozostając nadal oficerem nadetatowym 10 dywizjonu taborów. 1 października 1925 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza 10 szwadronu taborów w Przemyślu[9][10]. W styczniu 1928 został przesunięty na stanowisko tego szwadronu[11][12]. 18 lutego tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 3. lokatą w korpusie oficerów taborowych[13]. W październiku 1930 został przeniesiony do Kadry 8 dywizjonu taborów w Toruniu na stanowisko komendanta kadry[14][15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów taborowych[16][17]. W tym samym roku został przeniesiony do 5 dywizjonu taborów w Bochni na stanowisko dowódcy dywizjonu[18]. Na tym stanowisku pozostał do września 1939[2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[19]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 3104)[20].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[21]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

17 kwietnia 2009 w ramach programu „Katyń... ocalić od zapomnienia” przy Publicznej Szkole Podstawowej im. Janusza Korczaka w Jasienicy posadzono Dąb Pamięci płk. Szymona Skoczylasa[2].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 489.
  2. a b c d Katyń... ocalić od zapomnienia. Publiczna Szkoła Podstawowa im. Janusza Korczaka w Jasienicy. [dostęp 2025-01-24].
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 392, 871.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 282.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1037, 1040.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 18 lipca 1923, s. 470.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 947, 950.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 21 grudnia 1924, s. 753.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925, s. 585, 587.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926, s. 231.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928, s. 10.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 517.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 49.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 20.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283, 789.
  16. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 469.
  17. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 275.
  18. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 831.
  19. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 489, LXXIV.
  20. Gajowniczek 1993 ↓, s. 309.
  21. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  22. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
  23. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283.
  24. M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85.

Bibliografia