Strzelba
Strzelba – rodzaj broni strzeleckiej przystosowanej do wystrzeliwania pocisków w formie: śrutu, loftek lub brenek. Najczęściej jest to broń gładkolufowa zaliczana do broni śrutowej.
Charakterystyka
Strzelby z reguły są bronią gładkolufową, choć zdarzają się również egzemplarze z lufami gwintowanymi (popularne w USA strzelby strzelające specjalnymi pociskami sabotowymi)[1]. Przystosowane są do wystrzeliwania pocisków w formie: śrutu, loftek lub brenek. Ich kaliber określa się poprzez kaliber wagomiarowy definiowany jako liczba kul o średnicy równej średnicy przewodu lufy, które można odlać z jednego funta brytyjskiego ołowiu (najpopularniejszymi kalibrami są: 12, 16 i 20). Popularne strzelby powtarzalne przeładowywane są najczęściej ruchomym czółenkiem (system pump action), oraz zasilane z magazynków rurowych.
Strzelby przede wszystkim są popularną bronią myśliwską wykorzystywaną do polowań, lecz znajdują również zastosowanie w charakterze sportowym i bojowym. Jako przykład militarnego wykorzystania tej broni mogą posłużyć wojskowe wersje strzelb Winchester M1897 i M1912 (tzw. trench gun) popularnie używane przez żołnierzy amerykańskich w trakcie I wojny światowej do walk w okopach. Strzelby są również często wykorzystywane przez policję do niszczenia zamków w drzwiach (w celu szybkiego dostania się do zamkniętych pomieszczeń), oraz do tłumienia zamieszek (w takim wypadku wykorzystując pociski gumowe – redukujące ryzyko poważnych obrażeń i śmierci)[2].
Podział
Pod względem konstrukcyjnym strzelby można podzielić na:
- jednolufowe:
- dwulufowe (dubeltówki)
- Myśliwska dubeltówka
- Lupara (broń) - obrzyn dubeltówki
- Winchester Model 1897 – wersja wojskowa (trench gun)
- Ogień ciągły ze strzelby automatycznej Atchisson AA-12
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- The Illustrated Book of Guns. David Miller (red.). London: Salamander Books Ltd, 2002. ISBN 1-84065-172-5.
- Dwight Jon Zimmerman: The Book of Weapons: Tools of War Through the Ages. New York: Tess Press, 2009. ISBN 978-1-60376-117-8.