Steve Nash

Trener
Pełne imię i nazwisko	Stephen John Nash
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1974 Johannesburg
Obywatelstwo	kanadyjskie / brytyjskie
Wzrost	191 cm
Masa ciała	81 kg
Kariera
Aktywność	1996–2015
Szkoła średnia	St. Michaels (Victoria, British Columbia)
College	Santa Clara (1992–1996)
Draft	1996, numer: 15 Phoenix Suns
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1996–1998 Phoenix Suns 1998–2004 Dallas Mavericks 2004–2012 Phoenix Suns 2012–2015 Los Angeles Lakers
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1993–2003  Kanada
Kariera trenerska Lata Drużyna 2020–2022 Brooklyn Nets
Dorobek medalowy Letnia Uniwersjada srebro 1993 Buffalo koszykówka Mistrzostwa Ameryki srebro San Juan 1999 koszykówka brąz Neuquén 2001 koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Stephen John „Steve” Nash (ur. 7 lutego 1974 w Johannesburgu, w Południowej Afryce) – kanadyjski koszykarz ligi NBA, pochodzenia walijsko-angielskiego, występujący na pozycji rozgrywającego.

Urodził się w Południowej Afryce jako syn Anglika i Walijki. Gdy miał 18 miesięcy, rodzice przeprowadzili się do Regina, Saskatchewan. Niedługo potem osiedli w Victorii (Kolumbia Brytyjska). Steve i jego młodszy brat Martin z zamiłowaniem uprawiali sport, zwłaszcza hokej na lodzie i piłkę nożną. Martin był zawodowym piłkarzem i wielokrotnym reprezentantem Kanady. Także siostra Joann grała w piłkę, była kapitanem drużyny uniwersyteckiej. Steve także grał w piłkę nożną przez cały okres nauki w szkole średniej, zdobył nawet tytuł MVP Kolumbii Brytyjskiej. Do dziś nie porzucił miłości do piłki i zadziwia, demonstrowanymi niejednokrotnie, umiejętnościami piłkarskimi^[1].

Pierwszy kontakt z koszykówką Steve miał w wieku 13 lat. Poważnie zaczął traktować ten sport jeszcze przed rozpoczęciem nauki w college'u. Prowadzona przez niego drużyna St. Michaels University School zdobyła tytuł mistrza ligi Kolumbii Brytyjskiej, a on sam miał średnią w sezonie bliską triple double. Studia w college’u odbył już w USA. Tutaj także odnosił wielkie sukcesy z drużyną Santa Clara Broncos. W czasie studiów rozpoczął występy w drużynie narodowej Kanady, zdobywając m.in. srebrny medal na uniwersjadzie w 1993.

Wybrany z 15. numerem w 1. rundzie draftu 1996 przez Phoenix Suns, Nash nie grał zbyt dużo w pierwszych dwóch sezonach. Pierwszym rozgrywającym „Słońc” był wtedy Jason Kidd, a jego pierwszym zmiennikiem Kevin Johnson. Toteż w 1998 r. chętnie przeniósł się do Dallas Mavericks, gdzie, u boku Dirka Nowitzkiego i Michaela Finleya, jego kariera nabrała rozpędu. Pamiętne były zwłaszcza sezony 2001–2002, kiedy osiągnął średnie 17,9 punktów i 7,7 asysty oraz wystąpił w NBA All-Star Game i został wybrany do trzeciej piątki NBA. Osiągnięcia te utrzymał w roku następnym, a drużyna Mavericks awansowała do finału Konferencji Zachodniej. Po niezbyt udanym sezonie 2003-04, Nash jako wolny agent wrócił do drużyny Suns, z którymi podpisał sześcioletni kontrakt.

W Phoenix jego kariera nabrała ponownie rumieńców. Umiejętnie prowadząc młode gwiazdy „Słońc”: Shawna Mariona, Amar’e Stoudemire’a i Joe Johnsona, Nash doprowadził drużynę na szczyty ligi, a sam stał się najlepszym jej rozgrywającym. W sezonie 2004-05 Phoenix Suns, prezentując niebywale ofensywną koszykówkę, osiągnęli na koniec sezonu zasadniczego najwyższy w lidze wynik 62-20 oraz średnią zdobytych punktów 110,4 - najwyższą w NBA w pierwszej dekadzie XXI wieku. Steve, zaś osiągnął średnią asyst 11,5, najwyższą od wyniku Johna Stocktona w 1995. W playoffs, grając przeciwko swoim kolegom z Dallas, Steve zdobył swoje pierwsze triple double w tej fazie rozgrywek, dokładając 48 punktów w jednym z meczów. Drużyna zdobyła wtedy wicemistrzostwo konferencji. Ukoronowaniem sezonu dla Nasha był zasłużony tytuł NBA MVP, który zdobył jako drugi w historii nie-Amerykanin (po Hakeemie Olajuwonie), pierwszy biały od czasów Larry’ego Birda i najniżej wybrany w drafcie w całej historii NBA. Oczywiście został wybrany także do pierwszej piątki ligi.

Mimo sporych zmian w drużynie w następnym sezonie powtórzono większość osiągnięć, a uwieńczono wicemistrzostwem konferencji. Steve Nash został ponownie MVP sezonu zasadniczego oraz wybrano go do pierwszej piątki ligi. Doceniono go także na polu ogólnosportowym - otrzymał tytuł kanadyjskiego sportowca roku - Lou Marsh Trophy.

Mimo iż sezon 2006-07 nie był dla drużyny już tak dobry (Suns odpadli w drugiej rundzie play-offs), Steve Nash zanotował kolejny znakomity sezon - osiągnął największą w karierze średnią asyst - 11,6. Wybrano go trzeci raz z rzędu do pierwszej piątki ligi, w głosowaniu na MVP zajął zaś drugie miejsce.

Nash zagrał w 81 meczach sezonu 2007/2008; w trudnej Konferencji zachodniej doprowadził Słońca do 55 zwycięstw co dało drużynie 6. miejsce w konferencji na koniec sezonu regularnego. Nash został wybrany do All-NBA Second Team. Drużyna z Phoenix odpadła jednak już w pierwszej rundzie przegrywając z San Antonio Spurs trzeci raz w ciągu ostatnich 4 lat.

W lipcu 2012 został zawodnikiem Los Angeles Lakers^[2].

8 stycznia 2013 w meczu przeciwko Houston Rockets jako piąty zawodnik w historii przekroczył granicę 10 000 asyst^[3]. 20 lutego podczas spotkania z Boston Celtics wyprzedził na liście najlepiej podających w historii NBA Magica Johnsona^[4].

21 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej^[5].

1 listopada 2022 przestał być trenerm zespołu Brooklyn Nets^[6].

W 2002 wystąpił w filmie Magiczne buty^[7].

Na podstawie^[8][9][10], o ile nie zaznaczono inaczej.

• Uczestnik turnieju NCAA (1993, 1995, 1996)
• Mistrz:
  • turnieju konferencji West Coast (WCC – 1993)
  • sezonu regularnego WCC (1995, 1996)
• Zawodnik roku konferencji WCC (1995, 1996)^[11]
• MVP turnieju WCC (1993)
• Zaliczony do:
  • I składu WCC (1995, 1996)
  • składu honorable mention All-American (1996 przez Associated Press)
• Drużyna Santa Clara Broncos zastrzegła należący do niego numer 11

• 2-krotny MVP sezonu zasadniczego (2005, 2006)^[12]
• Wielokrotnie powoływany do udziału w meczu gwiazd NBA (2002−2003, 2005–2007^[a], 2008, 2010, 2011)^[14]
• Uczestnik:
  • meczu debiutantów (1997)
  • konkursu:
    • rzutów za 3 punkty (2001, 2002, 2008)
    • Skills Challenge (2005, 2006, 2010)
• Wybrany do:
  • I składu NBA (2005–2007)^[15]
  • II składu NBA (2008, 2010)^[15]
  • III składu NBA (2002, 2003)^[15]
  • składu najlepszych zawodników w historii NBA, wybranego z okazji obchodów 75-lecia istnienia ligi (2021)^[16]
  • Phoenix Suns Ring of Honor
• 2-krotny zwycięzca konkursu Skills Challenge podczas NBA All-Star Weekend (2005, 2010)^[17]
• Zdobywca nagrody J. Walter Kennedy Citizenship Award (2007)^[18]
• Lider:
  • sezonu regularnego w:
    • asystach (2005-07, 2010-11)^[19]
    • skuteczności rzutów wolnych (2006, 2010)^[20]
  • play-off w średniej asyst (2004–2007)^[21]
• Zawodnik:
  • miesiąca konferencji zachodniej NBA (listopad 2002, 2004, styczeń 2007)^[22]
  • tygodnia NBA (8-krotny)
• Klub Phoenix Suns zastrzegł należący do niego numer 13

• Laureat:
  • Lou Marsh Trophy (2005)
  • Lionel Conacher Award (2002, 2005, 2006)
• Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha (2018)^[23]

Drużynowe

• Wicemistrz:
  • Ameryki (1999)
  • Uniwersjady (1993)
• Brązowy medalista mistrzostw Ameryki (2001)
• Uczestnik:
  • mistrzostw:
    • świata (1994 – 7. miejsce)^[24]
    • Ameryki (1999, 2001, 2003 – 4. miejsce)
  • igrzysk olimpijskich (2000 – 7. miejsce)
  • turnieju FIBA Diamond Ball (2000 – 4. miejsce)

Indywidualne

• MVP mistrzostw Ameryki (1999, 2003)^[25]
• Zaliczony do I składu mistrzostw Ameryki (1999, 2003)
• Lider:
  • w asystach:
    • igrzysk olimpijskich (2000)^[26]
    • mistrzostw Ameryki (2003)
  • strzelców turnieju FIBA Diamond Ball (2000)^[27]

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Steve Nash był żonaty od 2005 r. z Paragwajką Alejandrą Amarilla. Mają dwie córeczki-bliźniaczki, których ojcem chrzestnym jest Dirk Nowitzki. W roku 2011 rozwiódł się.

Steve Nash jest wielkim miłośnikiem piłki nożnej. Między innymi dlatego blisko zaprzyjaźnił się z innym fanem futbolu, Dirkiem Nowitzkim. Zdarzyło mu się trenować z drużyną amerykańskiej ligi Red Bull New York, którą trenuje jego przyjaciel Bruce Arena. Jest często widywany na ważnych meczach, zwłaszcza drużyny Tottenham Hotspur, której kibicuje. Przyjaźni się także z wieloma znanymi piłkarzami, jak np. Alessandro Del Piero, Thierry Henry, Massimo Ambrosini czy Steve McManaman.

W 2001 r. założył fundację własnego imienia, która zajmuje się zdrowiem dzieci. Jest także sponsorem młodzieżowej letniej ligi koszykówki w rodzinnej Kolumbii Brytyjskiej.

W maju 2006 magazyn Time wybrał go do setki najbardziej wpływowych osób na świecie.