Eisspeedway

Sport w Polsce

Stadion Narodowy w Warszawie
Katowicki Spodek od lat jest miejscem organizacji imprez sportowych o charakterze krajowym i międzynarodowym
Hala Torwar jest największą halą w Warszawie (4824 miejsca na trybunach)
Skocznia narciarska Wielka Krokiew w Zakopanem jest jednym z największych obiektów sportowych w Polsce pod względem pojemności trybun

Sport w Polsce. W Polsce uprawia się wiele dyscyplin sportowych zarówno amatorsko, jak i zawodowo. Najpopularniejszymi z nich są piłka nożna, piłka siatkowa, skoki narciarskie, żużel, lekkoatletyka, piłka ręczna, koszykówka, tenis ziemny i sporty walki.

Historia

11 października 1919 w Krakowie powołano do życia Polski Związek Lekkiej Atletyki – pierwszą organizację sportową w niepodległej Polsce[1][2]. Władze związku, którego siedzibą został Lwów – miasto będące wówczas centrum krajowej lekkoatletyki – były zdania, że istnieje konieczność organizacji zawodów popularyzujących dyscyplinę oraz będących sprawdzianem poziomu i umiejętności sportowców. W związku z tym postanowiono, że w lipcu 1920 roku we Lwowie zostanie zorganizowany pierwszy w historii krajowy czempionat. Przed mistrzostwami w odrodzonej Polsce istniało zaledwie kilka klubów lekkoatletycznych, których siedziby znajdowały się w Warszawie, Krakowie oraz Lwowie, a w całym kraju zarejestrowanych było 265 zawodników.

Sport w Polsce według dyscypliny

Najpopularniejsze dyscypliny

Piłka nożna

 Osobny artykuł: Piłka nożna w Polsce.

Piłka siatkowa

 Osobny artykuł: Piłka siatkowa w Polsce.

Sport żużlowy

Skoki narciarskie

 Osobny artykuł: Skoki narciarskie w Polsce.

Pozostałe

Piłka ręczna

Koszykówka

Futsal

 Osobny artykuł: Futsal w Polsce.

Hokej na lodzie

Hokej na trawie

Rugby

Pétanque

 Osobny artykuł: Pétanque w Polsce.

Inne

Reprezentanci Polski na imprezach sportowych

 Osobny artykuł: Reprezentacja Polski.

W 2012 roku Polacy zdobyli 313 medali (w tym 93 złote, 110 srebrnych i 110 brązowych) na mistrzostwach świata w różnych kategoriach wiekowych i dyscyplinach (karate tradycyjne, taniec sportowy, kick-boxing, sport lotniczy, trójbój siłowy, kulturystyka, fitness, wędkarstwo, żeglarstwo, sport psich zaprzęgów, wu-shu, ju-jitsu, sport motorowodny, narciarstwo wodne, szachy, sumo, sport motorowy, lekkoatletyka, wioślarstwo, brydż sportowy, piłka siatkowa, pływanie w płetwach, modelarstwo, muaythai, boks i kręglarstwo) oraz 537 (147 złotych, 152 srebrne i 238 brązowych) na mistrzostwach Europy w następujących dyscyplinach: karate Fudokan, sumo, kick-boxing, taekwon-do ITF, karate, trójbój siłowy, kulturystyka, fitness, sport psich zaprzęgów, kajakarstwo, boks, sport motorowodny i narciarstwo wodne, ju-jitsu, judo, zapasy, szermierka, kolarstwo, sport motorowy, wu-shu, brydż sportowy, pięciobój nowoczesny, podnoszenie ciężarów, szachy, żeglarstwo, orientacja sportowa, wioślarstwo, piłka siatkowa, wędkarstwo, alpinizm, kendo, pływanie, lekkoatletyka, strzelectwo sportowe, muaythai, snooker i bilard angielski. Ponadto reprezentanci Polski zdobyli 49 medali (21 złotych, 15 srebrnych i 13 brązowych) na mistrzostwach świata niepełnosprawnych w lekkoatletyce, szachach, kolarstwie i judo oraz 112 (28 złotych, 41 srebrnych i 43 brązowe) na mistrzostwach Europy niepełnosprawnych w lekkoatletyce, tenisie stołowym, kręglach, pływaniu i piłce nożnej[3].

Polska na igrzyskach olimpijskich

Obiekty sportowe w Polsce

Przypisy

  1. Zygmunt Głuszek (redaktor) oraz Komisja Propagandy PZLA: Lekkoatletyka w Polsce / Track and Field in Poland. Warszawa: 1971.
  2. Jerzy Skucha, Rozpoczynamy rok jubileuszu 90-lecia PZLA [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2015-01-04] (pol.).
  3. Mały rocznik statystyczny 2013 [online] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-20].