Shanghai Masters

— 2007 2008
Liczba uczestników	32
Miejsce	Grand Stage, Szanghaj
Zwycięzca	Dominic Dale
II miejsce	Ryan Day
Najwyższy break	143 Dominic Dale
Rozegrane mecze	39 + 64 kwalifikacyjne

Turniej Shanghai Masters w roku 2007 jest pierwszą edycją tych rozgrywek w historii snookera, które odbyły się w Szanghaju (drugi turniej rankingowy w Chinach po China Open). Rozpoczynają one sezon 2007/2008. Mecze rozegrane zostały w dniach 6−12 sierpnia 2007 roku. Miejscem rozgrywania turnieju była hala Grand Stage. Planowanych jest jeszcze przynajmniej 5 takich turniejów (umowa między Chińskim Związkiem Bilarda i Snookera a Światowym Związkiem Snookera).

W Polsce turniej Shanghai Masters 2007 transmitowała komercyjna stacja telewizyjna Eurosport.

W finale spotkali się Dominic Dale oraz Ryan Day. Był to dopiero czwarty przypadek w historii snookera, aby w finale turnieju rankingowego zagrali dwaj Walijczycy. Poprzednio dokonali tego Doug Mountjoy i Wayne Jones (Mercantile Credit Classic 1989) oraz dwukrotnie Mark Williams i Matthew Stevens (UK Championship 1999 oraz w Mistrzostwach świata w 2000).

• £250000 – całkowita pula nagród dla zawodników
• £48000 – nagroda dla zwycięzcy
• £22500 – nagroda za drugie miejsce w turnieju
• £12000 – otrzymają przegrani w półfinałach
• £6500 – nagroda dla przegranych w ćwierćfinałach
• £4275 – nagroda dla przegranych w 1/8 finału
• £2750, £1725, £1325 – odpowiednio za odpadnięcie w Last 32, dla przegranych w rundzie „dzikich kart”, ostatnia faza kwalifikacji
• £500 – najwyższy break w rundzie kwalifikacyjnej
• £2000 – za maksymalny break w kwalifikacjach
• £1000 – najwyższy break w rundzie właściwej turnieju
• £20000 – za break 147-punktowy w rundzie właściwej turnieju.

1. John Higgins – mistrz świata
2. Graeme Dott
3. Shaun Murphy
4. Ken Doherty
5. Ronnie O’Sullivan (nie wystąpił)

Z kilku zakładów wybrano średnią, z której wynika, iż największe szanse na wygranie turnieju ma: Ronnie O’Sullivan – 6,00 zawodnik gospodarzy Ding Junhui – 7,00 oraz tegoroczny mistrz świata John Higgins 11,00.^[1]

Podczas turnieju wbito 16 breaków 100-punktowych. Ani jeden nie był maksymalnym. Najwięcej wbili Walijczyk Dominic Dale i jego rodak Ryan Day. Jednak najwyższy zdobył Dale wbijając 143 punkty w finale.

Zawodnik	Breaki
Dominic Dale	143, 127, 116, 102
Ian McCulloch	133
Mark Selby	131, 104
Adrian Gunnell	126
Stephen Maguire	124[2], 106
Ryan Day	115, 106, 105, 103
Michael Holt	102
Shaun Murphy	101

Turniej dzikich kart są rozgrywkami o awans do turnieju głównego w którym znajdują się już szesnastu najlepszych zawodników rankingu światowego.

	1/16 finału (Do 5 frame’ów)					1/8 finału (Do 5 frame’ów)					Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)					Półfinały (Do 6 frame’ów)					Finał (Do 10 frame’ów)
		John Higgins	5
		Jamie Cope	2
							John Higgins	3
							Mark Selby	5
		Mark Selby	5
		Yang Qintian	0
												Mark Selby	5
												Stuart Bingham	0
		Mark Williams	2
		Stuart Bingham	5
							Stuart Bingham	5
							Stuart Pettman	4
		R. O’Sullivan	X
		Stuart Pettman	wo[3]
																	Mark Selby	3
																	Dominic Dale	6
		Peter Ebdon	3
		Dave Harold	5
							Dave Harold	5
							Steve Davis	1
		Steve Davis	5
		Fergal O’Brien	4
												Dave Harold	1
												Dominic Dale	5
		Allister Carter	1
		Adrian Gunnell	5
							Adrian Gunnell	1
							Dominic Dale	5
		Ken Doherty	3
		Dominic Dale	5
																						Dominic Dale	10
																						Ryan Day	6
		Shaun Murphy	2
		Ian McCulloch	5
							Ian McCulloch	3
							Ryan Day	5
		Ryan Day	5
		Tony Drago	1
												Ryan Day	5
												M. Stevens	4
		Stephen Maguire	5
		Xiao Guodong	1
							Stephen Maguire	4
							M. Stevens	5
		Neil Robertson	0
		M. Stevens	5
																	Ryan Day	6
																	Graeme Dott	2
		Stephen Hendry	5
		Nigel Bond	2
							Stephen Hendry	3
							Stephen Lee	5
		Stephen Lee	5
		Marco Fu	4
												Stephen Lee	4
												Graeme Dott	5
		Ding Junhui	5
		Yu Delu	2
							Ding Junhui	1
							Graeme Dott	5
		Graeme Dott	5
		Michael Holt	4