Eisspeedway

SM U-77 (1916)

SM U-77
Klasa

okręt podwodny

Typ

UE I

Projekt

Werk 59

Historia
Stocznia

Vulcan, Hamburg

Początek budowy

9 marca 1915

Wodowanie

9 stycznia 1916

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

10 marca 1916

Zatonął

7 lipca 1916

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


755 ton
832 ton

Długość

56,8 metra

Szerokość

5,9 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
2 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Benz (2 × 450 KM), 2 silniki/generatory elektryczne SSW (2 x 330 KM), 2 wały
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9,9 węzła
7,9 węzła

Zasięg

powierzchnia: 7880 Mm / 7 węzłów
zanurzenie: 83 Mm / 4 węzłów

Uzbrojenie
2 zewnętrzne wyrzutnie torpedowe 500 mm (rufowa i dziobowa, zapas 4 torpedy), działo pokładowe 88 mm (w 1917 roku zamienione na działo 105 mm[1]), 2 aparaty minowe (34 miny kotwiczne)
Załoga

32

SM U-77niemiecki podwodny stawiacz min, trzeci okręt typu UE I, zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w roku 1915[2]. Zwodowany 9 stycznia 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 10 marca 1915 roku. W czasie swojej służby SM[a] U-77 nie odniósł żadnych sukcesów.

Budowa

U-77 był siódmym z dziesięciu okrętów typu UE I, będącego następcą typu U-66. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, wyporności w zanurzeniu 755 ton i o zasięgu 7880 Mm[3] przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[4]. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów[5]. Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm[1]. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie[3], stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu[6]. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.

Służba

Jedynym dowódcą okrętu został mianowany 10 marca 1916 roku Erich Günzel[b][7]. Pod jego dowództwem okręt odbył dwa patrole. 29 czerwca został skierowany do działań w strukturach I Flotylli na Morzu Północnym.

7 lipca 1916 roku w czasie stawiania min w pobliżu Kinnaird, okręt zatonął wraz z całą załogą. Jak się przypuszcza, w wyniku eksplozji jednej ze stawianych min[3]. R. Gardiner podaje, że okręt został zatopiony przez brytyjską eskortę[1].

Uwagi

  1. SM – Seiner Majestät - [okręt] Jego Mości.
  2. Erich Günzel (25 maja 1886 r. – 7 lipca 1916 r.) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-77. Odznaczony Krzyżem Żelaznym i Orderem Królewskim Korony.

Przypisy

  1. a b c Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. s. 178.
  2. WWI U-boats U 77. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  3. a b c Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact... s. 102.
  4. Type UE 1 UE ocean minelayers class. u-boat.net. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  5. Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. s. 32.
  6. Showell Jak Mallmann: The U-boat century. s. 58.
  7. Kapitänleutnant Erich Günzel. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-26]. (ang.).

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
  • Jak Mallmann Showell: The U-boat century. Londyn: Chatham Publishing, 2006, s. 57-59. ISBN 978-1-86176-241-2.