Punkt geodezyjny – punkt wchodzący w skład osnowy geodezyjnej, którego położenie na ziemi zostało określone współrzędnymi geodezyjnymi względem przyjętego układu odniesienia.

Punktami geodezyjnymi nazywa się punkty wchodzące w skład sieci poziomej i wysokościowej. Dla oznaczenia i wieloletniego zachowania miejsc położenia punktów geodezyjnych w terenie stosuje się znaki geodezyjne lub zespoły znaków wykonanych z betonu, kamienia lub innych trwałych materiałów^[1]. Punkty geodezyjne stabilizuje się przez osadzanie znaków geodezyjnych. Główną częścią znaku jest centrum trwale oznaczone na powierzchni znaku, określające miejsce położenia punktu. Każdy punkt posiada numer i nazwę ustaloną od nazwy miejscowości, na której obszarze jest położony. Punkty na terenach Lasów Państwowych otrzymują nazwy rejonu leśnego względnie uroczyska, a punkty znajdujące się na górach lub wzgórzach mających nazwy własne mianują się zgodnie z tymi nazwami. Punkty geodezyjne mogą być zlokalizowane bezpośrednio na ziemi, punkty ziemne lub na starych budowlach np. kościołach, basztach itp.

W zależności od przyjętej technologii określenia współrzędnych poziomych rozróżniamy punkty geodezyjne: triangulacyjne, poligonowe, niwelacyjne (repery), grawimetryczne, satelitarne i inne.

Dla zabezpieczenia bezpośredniej widoczności między sąsiednimi punktami triangulacyjnymi, wznosiło się nad punktami budowle triangulacyjne.

• T. Lazzarini; Geodezja: geodezyjna osnowa szczegółowa; Wyd. P.P.W.K. im. E. Romera; Warszawa, Wrocław; 1990, ISBN 83-7000-064-9.