Przymiotno białe

Przymiotno białe
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	przymiotno
Gatunek	przymiotno białe
	Nazwa systematyczna
	Erigeron annuus (L.) Desf; Tabl. École Bot.: 102 (1804)
Synonimy
	Aster annuus L.; Aster stenactis E.H.L.Krause; Cineraria corymbosa Moench; Diplopappus annuus Bluff & Fingerh.; Diplopappus dubius Cass.; Doronicum bellidiflorum Schrank; Erigeron bellidioides Spenn.; Erigeron diversifolius Rich. ex Rchb.; Erigeron heterophyllus Muhl. ex Willd.; Erigeron lilacinus (Sennikov & Kurtto) Sennikov; Erigeron strigosus Bigelow; Phalacroloma acutifolium Cass.; Phalacroloma annuum (L.) Dumort. ex F.Mull.; Pulicaria annua Gaertn.; Pulicaria bellidiflora Wallr.; Stenactis annua Cass.; Stenactis annua (L.) Cass. ex Less.; Stenactis dubia Cass.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przymiotno białe^[4] (Erigeron annuus (L.) Desf) – gatunek roślin należący do rodziny astrowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek rodzimy we wschodniej i środkowej części Ameryki Północnej. Jako gatunek obcy rozprzestrzeniony został także w zachodniej części tego kontynentu, w Ameryce Środkowej, na rozległych obszarach Europy i Azji oraz na wyspie Reunion^[3]. W Polsce jest kenofitem i jest bardzo pospolity^[5]. Występuje zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich^[6].

Morfologia

Łodyga: Prosta, ulistniona, w górze gałęzista, o wysokości do 90 cm. Jest dość obficie ulistniona i rzadko, odstająco owłosiona^[6].
Liście: Dolne są odwrotnie jajowate, lub eliptyczne, gruboząbkowane, o nasadzie klinowato zbiegającej w długi ogonek. Liście górne szeroko lancetowate lub lancetowate, z nielicznymi, grubymi ząbkami lub prawie całobrzegie^[6]^[7].
Kwiaty: Kwiaty zebrane w liczne koszyczki, te zaś z kolei w kwiatostan złożony mający postać baldachokształtnej wiechy. Koszyczki mają średnicę wraz z kwiatami języczkowymi sięgającą do 2–3 cm. Szczytowy koszyczek wyrasta niżej od pozostałych. Okrywa w nasadzie nieco zwęża się. Listki okrywy tworzą 2–3 szeregi, wszystkie są niemal tej samej długości, są ostro zakończone, nagie lub słabo owłosione. Brzeżne kwiaty języczkowe są czerwonoliliowe lub białe (rzadziej), tworzą dwa szeregi i wszystkie są kwiatami żeńskimi. Długość kwiatów języczkowych jest równa średnicy koszyczka i sięga ok. 1 cm. Wewnątrz koszyczka znajdują się żółte obupłciowe kwiaty rurkowe^[6]^[7].
Owoce: Niełupki z puchem kielichowym. U kwiatów w zewnętrznym szeregu włoski puchu kielichowego wyrastają w jednym szeregu, u kwiatów z wewnętrznego szeregu w dwóch szeregach, przy czym włoski szeregu wewnętrznego są dużo dłuższe od włosków szeregu zewnętrznego^[6].
Gatunek podobny: Przymiotno gałęziste Erigeron ramosus różni się liśćmi łodygowymi całobrzegimi, kwiatami języczkowatymi krótszymi niż średnica okrywy koszyczka^[5], zwykle wystającymi do 5 mm poza okrywę^[7].

Biologia i ekologia

Roślina dwuletnia lub bylina, hemikryptofit. Występuje w miejscach ruderalnych, na przydrożach, ugorach, w uprawach rolniczych jako chwast, a także w suchych murawach. Kwitnie od czerwca do października. Liczba chromosomów 2n = 26, 27, 36 (wyjątkowo 54)^[5]. Jest owadopylna i wiatrosiewna.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Erigeron annuus (L.) Desf, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-12-13] .
↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 77-78, ISBN 978-83-62975-45-7 .
↑ ^a ^b ^c LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2004, s. 466, ISBN 83-01-14342-8 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ ^a ^b ^c BogumiłB. Pawłowski BogumiłB., Erigeron L., Przymiotno, [w:] BogumiłB. Pawłowski, AdamA. Jasiewicz (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. XII, Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 142 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[powo-3] Erigeron annuus (L.) Desf, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-12-13] .

[checklist-4] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 77-78, ISBN 978-83-62975-45-7 .

[Rutkowski-5] LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2004, s. 466, ISBN 83-01-14342-8 .

[Szafer-6] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[pawlowski-7] BogumiłB. Pawłowski BogumiłB., Erigeron L., Przymiotno, [w:] BogumiłB. Pawłowski, AdamA. Jasiewicz (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. XII, Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 142 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Fahrer / Team für die Suche eingeben: