Podgórze-Gazdy
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2023) |
43[2] |
Strefa numeracyjna |
29 |
Kod pocztowy |
07-320[3] |
Tablice rejestracyjne |
WOR |
SIMC |
0514472[4] |
Położenie na mapie gminy Małkinia Górna ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
![]() |
Podgórze-Gazdy – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Małkinia Górna, nad rzeką Bug w Dolinie Dolnego Bugu. Znajduje się na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego[4][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Drugi człon nazwy „Gazdy” pochodzi prawdopodobnie z nieprawidłowego zapisu słowa „gozdy”, które wg Słownika Etymologicznego Języka Polskiego[7] oznacza „leśne” (mian. „gozd” = „las”). Miejscowość pod nazwą Podgórze - Gozdy pojawia się w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego z 1887 r.[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Zuzeli[9].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 104610
- ↑ Raport o stanie gminy Małknia Górna w 2023. Liczba mieszkańców w dn. 31.12.2023 s. 8
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 942 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Strona gminy, sołectwa
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Słownik etymologiczny języka polskiego/gwozd - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2019-05-03] .
- ↑ Podgórze (25) ''P. Gozdy'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 379 .
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
- Podgórze (25) ''P. Gozdy'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 379 .