Piotr I Cypryjski
| |
| |
| król Cypru | |
| Okres |
od 1358 |
|---|---|
| tytularny Król Jerozolimy jako Piotr I | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Hugo II |
| Następca |
Piotr II |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
1. Eschiwa de Montfort, |
| Dzieci |
Z Eleonorą: |
Piotr I Cypryjski, Piotr I de Poitiers-Lusignan (ur. 9 października 1328, zm. 17 stycznia 1369) – król Cypru i tytularny król Jerozolimy od momentu abdykacji jego ojca w 1358 do swojej śmierci w 1369.
Był drugim synem króla Hugona IV Cypryjskiego, ale pierwszym z jego drugiego małżeństwa z Alicją z Ibelinu. W młodości otrzymał tytuł hrabiego Trypolisu. Najbardziej znany jest z wyprawy dokonanej na Egipt mameluków (1365), w trakcie której zdobył i złupił Aleksandrię[1]. Był to ostatni tak znaczący sukces militarny krzyżowców na Bliskim Wschodzie. Sama wyprawa miała jednak negatywny wpływ na handlowe kontakty między krajami chrześcijańskimi i muzułmańskimi[2]. Piotr I Cypryjski odwiedził w 1364 Kraków i będąc gościem polskiego króla Kazimierza Wielkiego[3], uczestniczył w słynnej uczcie u Wierzynka. Poszukiwał wówczas sojuszników do walki z muzułmanami.
Około 28 czerwca 1342 poślubił Eschiwę de Montfort (ur. 1300), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed 1350, kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W 1353 Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii (ur. 1333, w Barcelonie, zm. 26 grudnia 1416), córkę infanta Don Pedro Aragońskiego, hrabiego Ribagorza, Ampurias i Prades, syna Jakuba II Sprawiedliwego, oraz jego żony Joanny de Foix, siostry infanta Don Alfonso, księcia Gandii – pretendenta do tronu aragońskiego.
Życie rodzinne
Z Eleonorą miał 3 dzieci:
- Piotra II (ok. 1357–1382), kolejnego króla Cypru i tytularnego króla Jerozolimy,
- Małgorzatę lub Marię (ok. 1360 – ok. 1397), zaręczoną z Carlo Visconti, od 1385 żonę jej kuzyna – Jacques’a de Lusignan (zm. 1395/1397), tytularnego hrabiego Trypolisu,
- Eschiwę (? – przed 1369), zmarłą młodo.
Jego kochanką była Joanna l’Aleman. 17 stycznia 1369 został zamordowany przez trzech swoich rycerzy, we własnym łóżku w pałacu La Cava, w Nikozji[4].
|
Przypisy
- ↑ Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. T. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01457-X. ss. 408-415
- ↑ Krzysztof Baczkowski (red.): Wielka Historia Świata t.5 Późne średniowiecze. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-85719-89-X.
- ↑ Łukasz Burkiewicz, O kontaktach polsko-cypryjskich w średniowieczu, histmag.org, 30.09.2009 [dostęp: 2.04.2016]
- ↑ Łukasz Burkiewicz: Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291. Kraków: 2008.