Piano nobile (fr. bel étage) – kondygnacja mieszcząca pomieszczenia o charakterze reprezentacyjnym oraz pokoje mieszkalne właściciela, charakterystyczna dla architektury pałacowej okresu nowożytnego^[1]. Wejście na piano nobile prowadziło przez reprezentacyjną, paradną klatkę schodową. Najczęściej jest to pierwsze piętro budynku. Piano nobile zwykle jest wyższe od pozostałych kondygnacji, a na elewacji wyróżnia go bogatszy wystrój architektoniczny i rzeźbiarski. Okna są większe niż w pozostałych kondygnacjach budynku, często zastąpione przez okna typu porte-fenêtre. Pomieszczenia piano nobile posiadały również bogatszy wystrój (polichromie, sztukaterie, boazerie, marmurowe posadzki i inne) oraz szczególnie staranne dobierane meble^[1].

Piano nobile występuje w epokach renesansu, baroku i klasycyzmu.