Patrolowce typu Tirana
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1926 |
| Wycofanie |
ok. 1970 |
| Zbudowane okręty |
4 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
46 ton |
| Długość |
24,38 metra |
| Napęd |
silnik diesla o mocy 450 KM |
| Prędkość |
17 węzłów |
| Uzbrojenie |
1 działo kal. 76 mm L/40 Ansaldo 1917 |
Patrolowce typu Tirana – albańskie motorowe okręty patrolowe z okresu międzywojennego. Cztery okręty tego typu zostały zbudowane w 1926 roku we włoskiej stoczni Società Veneziana Automobili Navali w Wenecji i w tym samym roku przyjęto je do służby w Marynarce Wojennej Albanii. Wszystkie okręty zostały zdobyte przez Włochów w 1939 roku, następnie prawdopodobne w 1943 roku przejęte przez Kriegsmarine. Jednostki po wojnie powróciły pod banderę albańską, a dwie z nich służyły do lat 70. XX wieku.
Projekt i budowa
Patrolowce typu Tirana zbudowane zostały we włoskiej stoczni Società Veneziana Automobili Navali w Wenecji na zamówienie Marynarka Wojenna Albanii w 1926 roku[1].
| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|
| „Durrës” | Società Veneziana Automobili Navali | 1926 | 1926 |
| „Saranda” | |||
| „Shëngjun” | |||
| „Tirana” |
Dane taktyczno-techniczne
Jednostki były niewielkimi motorowymi łodziami patrolowymi. Długość całkowita wynosiła 24,38 metra (80 stóp), a wyporność 46 ton[2][3]. Okręty napędzane były przez silnik Diesla o mocy 450 koni mechanicznych (KM), który pozwalał osiągnąć prędkość 17 węzłów[1][3].
Uzbrojenie jednostek stanowiło jedno działo pokładowe kal. 76 mm L/40 Ansaldo 1917 oraz dwa karabiny maszynowe kal. 6,5 mm[1][3].
Służba
W 1926 roku jednostki wcielono do służby w Marynarce Wojennej Albanii pod nazwami „Durrës”, „Saranda”, „Shëngjun” i „Tirana”[2]. Pierwszy okres służby okrętów pod banderą albańską trwał do kwietnia 1939 roku, kiedy zostały zdobyte przez Włochów podczas podboju Albanii[2]. Po zawarciu przez Włochy zawieszenia broni z Aliantami we wrześniu 1943 roku zostały przypuszczalnie przejęte przez Kriegsmarine[2]. Po zakończeniu wojny wszystkie patrolowce powróciły do Albanii; dwa z nich (bliżej nie wskazane w publikacjach) służyły jeszcze do lat 70. XX wieku[1][2].
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ivan Gogin: TIRANA patrol motor boats (1926). Navypedia. [dostęp 2017-02-14]. (ang.).
- S.W. Patianin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, „Morskaja Kampania” nr 3/2007, Moskwa. (ros.)
