Eisspeedway

Niklas Landin Jacobsen

Niklas Landin Jacobsen
Ilustracja
Niklas Landin Jacobsen (2018)
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1988
Søborg

Wzrost

200 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

THW Kiel

Numer w klubie

1

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2010 GOG Svendborg TGI
2010–2012 Bjerringbro-Silkeborg
2012–2015 Rhein-Neckar Löwen
2015– THW Kiel
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–  Dania 220 (10)
  1. Aktualne na: 2021-01-31.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Dania
Igrzyska olimpijskie
złoto Rio de Janeiro 2016 piłka ręczna
turniej mężczyzn
srebro Tokio 2020 piłka ręczna
turniej mężczyzn
Mistrzostwa świata
złoto Niemcy/Dania 2019 drużynowo
złoto Egipt 2021 drużynowo
złoto Polska/Szwecja 2023 drużynowo
srebro Szwecja 2011 drużynowo
srebro Hiszpania 2013 drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto Serbia 2012 drużynowo
srebro Dania 2014 drużynowo
brąz Słowacja/Węgry 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata U-21
srebro Egipt 2009 drużynowo
brąz Macedonia 2007 drużynowo
Mistrzostwa świata U-19
złoto Bahrajn 2007 drużynowo

Niklas Landin Jacobsen (ur. 19 grudnia 1988 r. w Søborgu) – duński piłkarz ręczny, reprezentant kraju, grający na pozycji bramkarza. Od 2015 roku jest zawodnikiem THW Kiel. Mistrz olimpijski 2016 i trzykrotny Mistrz Świata z 2019, 2021 i 2023 roku.

Uczestnik trzech igrzysk olimpijskich: (Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016, Tokio 2020), na których zdobył dwa medale – złoty i srebrny.

W plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej (IHF) został wybrany najlepszym piłkarzem ręcznym Świata w roku 2019.

Kariera klubowa

W 2006 roku Niklas Landin podpisał kontrakt z GOG Svendborg TGI. Pozostał w klubie do początku 2010 roku, kiedy to klub znalazł się w trudnej sytuacji finansowej, a zawodnicy mogli negocjować z innymi klubami. Na początku 2010 podpisał kontrakt z Bjerringbro-Silkeborg, w którym występował do 2012. Będąc już rozpoznawalnym zawodnikiem latem 2012 roku przeszedł do niemieckiego Rhein-Neckar Löwen z którym związał się do lata 2015 roku. W dniu 7 sierpnia 2014 roku THW Kiel ogłosiło, że Niklas Landin dołączy do klubu na podstawie trzyletniego kontraktu, począwszy od sezonu 2015.

Kariera reprezentacyjna

Niklas Landin Jacobsen podczas meczu reprezentacji Danii (2016)

28 listopada 2008 zadebiutował w reprezentacji Danii. Pierwszym poważnym turniejem w jego karierze był udział w mistrzostwach Świata w 2009 w Chorwacji. W mistrzostwach Świata w 2011 zdobył srebrny medal. W 2012 Landin został mistrzem Europy. W tym samym roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie, w których doszedł do ćwierćfinału. Na mundialu 2013 Duńczycy ponownie zdobyli srebro. Na mistrzostwach Europy 2014 został wicemistrzem i najlepszym bramkarzem całego turnieju. W Rio de Janeiro 2016 Duńczycy zostali mistrzami olimpijskimi, a Niklas został ponownie trafił do drużyny gwiazd. W mistrzostwach Świata w 2019 Duńczycy zdobyli historyczny złoty medal, a także Niklas ponownie został wybrany do drużyny gwiazd turnieju[1]. 31 stycznia 2021 ponownie został Mistrzem Świata[2].

Życie prywatne

Jest starszym bratem Magnusa Landina Jacobsena, który jest również piłkarzem ręcznym.

24 czerwca 2017 poślubił swoją wieloletnią partnerkę Liv, z którą ma syna Pelle (ur. luty 2015) i córkę Silje (ur. luty 2018).

Sukcesy

Reprezentacyjne

Igrzyska olimpijskie:

Mistrzostwa świata:

Mistrzostwa Europy:

Mistrzostwa świata U-21:

Mistrzostwa świata U-19:

Klubowe

Liga Mistrzów:

Puchar EHF:

  • złoto 2012/2013, 2018/2019

Puchar IHF:

  • srebro 2019

Mistrzostwa Danii:

  • złoto 2006/2007
  • srebro 2007/2008, 2010/2011, 2011/2012

Puchar Danii:

  • srebro 2006/2007, 2007/2008

Mistrzostwa Niemiec:

Puchar Niemiec:

  • złoto 2017, 2019

Superpuchar Niemiec:

  • złoto 2020, 2021

Nagrody indywidualne

Przypisy

  1. Wojciech Osiński: JEDNOSTRONNY MECZ O ZŁOTO MŚ. DANIA NIE DAŁA SZANS NORWEGII I SIĘGNĘŁA PO SWÓJ PIERWSZY TYTUŁ W HISTORII!. [w:] Przegląd Sportowy [on-line]. [dostęp 2021-02-01]. (pol.).
  2. Edyta Kowalczyk: Duńczycy mistrzami świata w piłce ręcznej! Obronili tytuł sprzed dwóch lat. [w:] Przegląd Sportowy [on-line]. [dostęp 2021-01-31]. (pol.).

Bibliografia