Music Is Our Friend: Live in Washington and Albany – album koncertowy King Crimson, wydany 19 listopada 2021 w Europie i USA nakładem Discipline Global Mobile jako podwójny CD^[4] oraz digital download (19 plików FLAC)^[5]. 22 grudnia album ukazał się w Japonii nakładem miejscowej wytwórni Wowow Entertainment, Inc.^[6].

W 2023 roku wydana została wersja winylowa (3 LP)^[7].

W lipcu 2021 roku na Florydzie King Crimson rozpoczął swoją trasę koncertową po Ameryce Północnej, zaplanowaną pierwotnie na 2020 rok, ale przełożoną o rok z powodu pandemii COVID-19. Album Music is our Friend, nazwany na cześć trasy koncertowej, z której pochodzą nagrania, jest oficjalnym bootlegiem zawierającym wszystkie ostatnie występy King Crimson w Ameryce Północnej w Waszyngtonie z września 2021 roku. Zestaw nagrań uzupełniły cztery utwory z koncertu Friends and Family, który odbył się pod koniec sierpnia 2021 roku w The Egg w Albany na otwarcie drugiego etapu trasy. Zespół zaprezentował utwory wykonywane już wcześniej, ale niektóre aranżacje zostały przerobione i różniły się od tych z poprzednich tras. Wśród nich znalazła się odrestaurowana środkowa część „Larks' Tongues In Aspic Part One”, która nie była grana od 1973 roku, improwizacje Tony’ego Levina na kontrabasie w „Neurotica”, emocjonalny „Starless” i ciężka interpretacja „21st Century Schizoid Man” na bis^[8]. Występ King Crimson w Waszyngtonie był symbolicznym (choć nie zaplanowanym) powrotem do punktu wyjścia ponieważ nawiązywał do pierwszej trasy koncertowej zespołu po Ameryce Północnej w 1969 roku; pierwszym utworem, który King Crimson zagrał w Stanach Zjednoczonych na swoim pierwszym koncercie w Goddard College w Montpelier w stanie Vermont 29 października 1969 roku, był ten sam utwór, który zakończył trasę obecnego składu 52 lata później – „21st Century Schizoid Man” z albumu In the Court of the Crimson King^[1].

Lista i informacje według Discogs^[4]:

1.	Introductory Soundscape (Fripp)	6:53
2.	The Hell Hounds Of Krim (Harrison, Rieflin, Mastelotto)	3:35
3.	Larks' Tongues In Aspic, Part I (Cross, Fripp, Wetton, Bruford, Muir)	8:04
4.	Pictures Of A City (Fripp, Sinfield)	8:35
5.	The Court Of The Crimson King (McDonald, Sinfield)	9:46
6.	Red (Fripp)	6:07
7.	Tony Cadenza Deals It Slitheryacious-To-The-Max (Levin)	1:11
8.	Neurotica (Belew, Fripp, Levin, Bruford)	4:46
9.	One More Red Nightmare (Wetton, Fripp)	6:09
10.	Indiscipline (Belew, Fripp, Levin, Bruford)	9:21
	Performed At The Anthem, Washington, DC, September 11, 2021
		1:04:27

1.	Epitaph (Fripp, Lake, McDonald, Giles, Sinfield)	9:08
2.	Radical Action II (Fripp)	2:29
3.	Level Five (Belew, Fripp, Gunn, Mastelotto)	7:06
4.	Starless (Cross, Fripp, Wetton, Bruford, Palmer-James)	15:22
5.	21st Century Schizoid Man (Fripp, Lake, McDonald, Giles, Sinfield)	14:48
	Performed At The Anthem, Washington, DC, September 11, 2021
6.	Tony Cadenza Serves It Piping Hot (Levin)	1:19
7.	Discipline (Belew, Fripp, Levin, Bruford)	5:08
8.	Larks' Tongues In Aspic, Part II (Fripp)	6:53
9.	Islands (Fripp, Sinfield)	9:09
	Performed At The Egg, Albany, NY, Friends & Family Concert, August 22, 2021
		1:11:22

Lista według Discogs^[7]:

Side A

1.	Introductory Soundscape
2.	The Hell Hounds Of Krim
3.	Larks' Tongues In Aspic, Part 1
4.	Pictures Of A City

Side B

1.	The Court Of The Crimson King
2.	Red
3.	Tony Cadenza Deals It Slitheryacious-To-The- Max
4.	Neurotica

Side C

1.	One More Red Nightmare
2.	Indiscipline
3.	Larks' Tongues In Aspic, Part 2

Side D

1.	Epitaph
2.	Radical Action 2
3.	Level Fire

Side E

1.	Tony Cadenza Serves It Piping Hot
2.	Discipline
3.	Starless

Side F

1.	Islands
2.	21st Century Schizoid Man

• Robert Fripp – gitara i instrumenty klawiszowe
• Jakko Jakszyk – gitara, śpiew
• Tony Levin – gitary basowe, stick
• Mel Collins – saksofony i flet
• Pat Mastelotto – perkusja
• Jeremy Stacey – perkusja, instrumenty klawiszowe
• Gavin Harrison – perkusja

• David Singleton – produkcja, mastering produkcyjny, zdjęcia
• Alex R Mundy – mastering produkcyjny
• Tony Levin – zdjęcia
• Francesca Sundsten – obraz na okładce
• Ben Singleton – design okładki, logo i plakatu koncertowego
• Hugh O’Donnell – design, layout

John Kelman z magazynu All About Jazz ocenił wysoko album dając mu cztery i pół gwiazdki (na pięć). Jego zdaniem tym, co decyduje o sile ówczesnego składu King Crimson jest wspólna interpretacja muzyki, sięgającej 52 lata wstecz, ale zaprezentowanej na albumie jako „zarówno odświeżająco nowa, jak i wciąż aktualna”. Każda piosenka na Music is Our Friend zastąpiła wszystkie wcześniejsze wersje na żywo jako „ostateczne”, ponieważ „praktycznie każdy utwór pokazuje rozwój i namacalną zmianę paradygmatu kolektywu w stosunku do jego wewnętrznej chemii”^[1].

Również Hugh Fielder z magazynu Classic Rock wysoko ocenił album (cztery gwiazdki na pięć), zauważając, że zespół w siedmioosobowym składzie (z trzema perkusistami) „przyspieszył gruntowny przegląd [swojego] poprzedniego katalogu”, czego rezultaty były wyraźnie słyszalne na Radical Action z 2016 roku, a zapoczątkowane wtedy zmiany były kontynuowane. Zdaniem recenzenta tym, co wydawało się pobudzać zespół do działania, było „pandemiczne pandemonium”, otaczające w 2021 roku jego trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych^[2].

Zdaniem Johna Bungeya z London Jazz News King Crimson „wydaje się być najlepszym na świecie tribute bandem, dostarczającym tłumom przyjemny zestaw starych utworów podczas podobno ostatniej trasy koncertowej zespołu w USA”. Recenzent użył określenia „tribute band”, ponieważ King Crimson w składzie z 2013 roku nastawił się głównie na granie starego materiału, tworząc niewiele nowych utworów. Skład ten „może pochwalić się tym, że często poprawia oryginał – jest bardziej zdolny do wykorzystania potencjału muzyki niż składy, które zastępuje”. Autor zwrócił ponadto uwagę na grę saksofonisty i flecisty Mela Collinsa, którego improwizację w „Pictures of a City” nazwał „post-Coltrane’owskim tenorowym wybuchem”. W utworze „Larks' Tongues In Aspic, Part I” usłyszał „zawadiackość”, której nie miało – jego zdaniem – wykonanie studyjne z 1973 roku^[9].