Eisspeedway

Miotacz ognia RPO Ryś

RPO Ryś (ros. РПО Рысь) – radziecki rakietowy miotacz ognia.

Wady klasycznych plecakowych miotaczy ognia sprawiły, że w USA podjęto w latach sześćdziesiątych prace nad bronią, która mogłaby je zastąpić. W ich efekcie, pod koniec lat sześćdziesiątych XX w., armia amerykańska zaczęła eksploatować niewielkie ilości eksperymentalnych XM191.

Prace te wzbudziły spore zainteresowanie w ZSRR. W 1972 roku powstał pierwszy prototyp, a w 1974 rozpoczęły się próby wojskowe nowej broni, która rok później została przyjęta do uzbrojenia jako RPO Ryś (RPO od riekatywnyj piechotnyj ogniemiot - rakietowy miotacz ognia piechoty). Poza pociskami zapalającymi (Ryś-Z), można było z niego odpalać pociski dymne (Ryś-D).

W następnych latach RPO Ryś był używany przez armię radziecką w czasie wojny afgańskiej. Zebrane tam doświadczenia wykazały, że Ryś jest bardzo skuteczną bronią. Lepszym jednak rozwiązaniem jest rakietowy miotacz ognia jednorazowego użytku. Dlatego po wprowadzeniu w 1980 roku do uzbrojenia jednorazowego miotacza ognia RPO Trzmiel, produkcję Rysia zakończono.

Miotacze RPO Ryś używane były także w kompanii miotaczy ognia Wojska Polskiego, od późnych lat 70. do przełomu lat 80. i 90. - do czasu zużycia zakupionego jednorazowo zapasu amunicji i wyczerpania resursów[1].

Opis techniczny

Miotacz ognia RPO jest jednostrzałową bronią zespołową. Składa się z lufy, mechanizmu spustowego, przyrządów celowniczych i dwójnogu. Pocisk w jednorazowym pojemniku jest dołączany od tyłu wyrzutni. Po wciśnięciu spustu impuls elektryczny powoduje odpalenie silnika rakietowego pocisku. Silnik pracuje bardzo krótko (kończy prace zanim pocisk opuści wyrzutnię) i oddziela się od stabilizowanej brzechwowo głowicy po opuszczeniu wyrzutni. Pociski zawierają po 4 l mieszanki napalmowej[1].

Dane taktyczno-techniczne

Wzór RPO Ryś
Kaliber (mm) 93
Długość wyrzutni (mm) ?
Długość wyrzutni z dołączonymi pociskami (mm) 1440
Masa nie załadowanej wyrzutni (kg) ~3
Masa załadowanej wyrzutni (kg) ~12
Prędkość początkowa (m/s) ?
Zasięg skuteczny 400 m (cele powierzchniowe)
190 m (cele punktowe)

Przypisy

  1. a b Ireneusz Nowak, Jarosław Solarz, Miotacze ognia w Wojsku Polskim w: Wojskowy Przegląd Techniczny nr 6/1997, s. 40