Eisspeedway

Międzywodzie

Międzywodzie
wieś
Ilustracja
Międzywodzie – widok na jedną z ulic
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kamieński

Gmina

Dziwnów

Wysokość

0-10[2] m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

680[3]

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-415[4]

Tablice rejestracyjne

ZKA

SIMC

0774836

Położenie na mapie gminy Dziwnów
Mapa konturowa gminy Dziwnów, po lewej znajduje się punkt z opisem „Międzywodzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Międzywodzie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Międzywodzie”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Międzywodzie”
Ziemia54°00′19″N 14°41′27″E/54,005278 14,690833[1]

Międzywodzie (do 1945 niem. Heidebrink) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Dziwnów. Miejscowość wypoczynkowa z letnim kąpieliskiem na wyspie Wolin.

Według danych z 31 grudnia 2009 r. wieś miała 635 stałych mieszkańców[5].

Położenie

Miejscowość położona we wschodniej części wyspy Wolin na Półwyspie Międzywodzkim, pomiędzy Bałtykiem a Zalewem Kamieńskim – stąd nazwa wsi. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 102 MiędzyzdrojeKołobrzeg, między Kołczewem (7 km) a Dziwnowem (5 km). Około 1 km za Międzywodziem w kierunku zachodnim znajduje się lokalna droga do Wolina (trasa turystyczna).

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Infrastruktura

Kąpielisko dysponujące rozwiniętą bazą wypoczynkową, rekreacyjną i rehabilitacyjną. Latem działa w Międzywodziu niewielkie kino, dostępne są również wypożyczalnie pojazdów (skuterów, rowerów, gokartów), punkty wywoływania zdjęć, automaty z grami wideo, bilard. W miejscowości funkcjonują liczne punkty gastronomiczne, sklepy spożywcze, kioski oraz stoiska.

W Międzywodziu nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko obejmujące 600 m linii brzegowej (od ul. Westerplatte do ul. Szkolnej)[6]. Część plaży w Międzywodziu jest strzeżona przez ratowników WOPR. Plaża kończy się na wschód od Międzywodzia przy ujściu Dziwny.

Swoją siedzibę miał tutaj klub sportowy „Bałtyk” Międzywodzie (A-klasa piłki nożnej do 2017 r.).

Międzywodzie – kościół pw. Wniebowzięcia NMP

Znajduje się tutaj także kościół parafialny Wniebowzięcia NMP[7].

Historia

Pierwsze kąpielisko powstało na przełomie XIX-XX wieku, do 1939 rozwijało się w bardzo powoli. Po II wojnie światowej nastąpił znaczny rozwój, powstała promenada widokowa na wale wydm, wybudowano liczne ośrodki wczasowe i kolonijne, bibliotekę, punkt ochrony zdrowia i posterunek Milicji Obywatelskiej[8].

W latach 1992–2000 w Międzywodziu była ustalona przystań morska[9].

W latach 1974–2005 Międzywodzie miało status miejscowości spełniającej warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa[10]. W oparciu o właściwości warunków naturalnych ustalono dla zakładów lecznictwa w Międzywodziu kierunki leczenia: choroby narządów ruchu i reumatyczne oraz kierunek klimatyczno-usprawniający[11][12].

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 80247
  2. Mapa wysokości: Międzywodzie [1]
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 788 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. Plan Odnowy Miejscowości Międzywodzie na lata 2008–2017. Szczecin: Europejskie Centrum Doradcze, 2010-07, s. 8 (Uchwała Nr LXXXVII/573/2010 Rady Miejskiej w Dziwnowie z dnia 18 października 2010 r.)
  6. Uchwała Nr XXXVI/467/2013 Rady Miejskiej w Dziwnowie z dnia 27 marca 2013 r. ws. wykazu kąpielisk (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 1821)
  7. Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012, s. 260. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
  8. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 188, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  9. Zarządzenie nr 3 Dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie z dnia 24 maja 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2000 r. Nr 21, poz. 244)
  10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. nr 16, poz. 89)
  11. Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1981 r. zmieniające (Dz.Urz.MZ z 1981 r. Nr 10, poz. 38)
  12. Atlas uzdrowisk polskich. Warszawa – Wrocław: PPWK, 1990, s. 40. ISBN 83-7000-070-3.

Linki zewnętrzne