Marian Sługocki
| |
 szeregowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lipca 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 października 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1920–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
201 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Marian Sługocki herbu Ślepowron (ur. 10 lipca 1883 w Krakowie, zm. 10 października 1944 w Iwoniczu-Zdroju) – profesor, artysta, rzeźbiarz i malarz, działacz niepodległościowy, legionista, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 10 lipca 1883 w Krakowie jako syn Józefa i Anny z domu Razowskiej[1]. Studia za granicą: Szwajcaria (stypendysta miasta Krakowa) 1903–1906 Akademia Sztuk Pięknych w Genewie, pracownik Muzeum Polskiego w Rapperswil, uczestnik wystaw artystycznych w Genewie, wykonawca wielu nagrodzonych rzeźb. Niemcy, Monachium 1906 – dodatkowe studia w zakresie rzeźby. Francja (stypendysta Ignacego Paderewskiego) 1906–1909 Akademia Sztuk Pięknych w Paryżu. Dodatkowe studia malarskie. Udział w życiu artystycznym polskich artystów, uczestnictwo w wystawach. Powstanie znanego obrazu „Przebudzenie wiosny” 1908 r.[2][3].
Po powrocie do kraju – wykładowca na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, od 1909 do wybuchu I Wojny Światowej[4]. W okresie I WŚ członek Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 (dwukrotnie ciężko ranny), za poderwanie swojego oddziału do pościgu za nieprzyjacielem odznaczony przez marszałka J. Piłsudskiego Orderem Virtuti Militari za udział w Bitwie Warszawskiej[1][2][5].
Po wojnie działalność artystyczna we własnej pracowni w Warszawie (autor wielu pomników na miejscu bitew w wojnie polsko-bolszewickiej na Kresach Wschodnich oraz portretów m.in. znanych polityków i dowódców oraz marszałków sejmu, posłów i senatorów II RP)[3]. Prowadził także w swojej pracowni naukę rzeźby oraz nauczał w szkołach średnich rysunku artystycznego. Uczestniczył w corocznych wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Podczas II wojny światowej uczestniczył w działaniach ruchu oporu do czerwca 1944 w Warszawie.
Zmarł na gruźlicę w Iwoniczu-Zdroju 10 października 1944. Został pochowany na starym cmentarzu w Iwoniczu[6].
W 1917 ożenił się z obywatelką brytyjską Heleną Hodder – śpiewaczką operową, primadonną Opery Katowickiej, Poznańskiej i Warszawskiej. Mieli dwóch synów: Ryszarda i Wojciecha.
Jego braćmi byli rzeźbiarze: Franciszek Sługocki i Antoni Sługocki[7].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991, s. 137.
- ↑ a b PSB
- ↑ a b c Kwilecki
- ↑ Kras s. 126
- ↑ a b Wesolowski
- ↑ Groby osób znaczących dla Polski i dla Ziemi Iwonickiej spoczywający na starym cmentarzu w Iwoniczu. ocaliwonicz.pl. [dostęp 2021-01-27].
- ↑ Polski slownik biograficzny: Słomkiewicz Stefan-Soczek Zygmunt, Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa, 1935 [dostęp 2022-09-15] (pol.).
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Polski Słownik Biograficzny t XXXIX/1, zeszyt 160, strony 98-99; Polska Akademia Nauk (PAN), Polska Akademia Umiejętności (PAU), Warszawa – Kraków 1999. ISBN 83-86301-72-4
- Janina Kras „Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie 1868- 1924”. Wydawnictwo Literackie Kraków 1972; strona 126
- Andrzej Kwilecki „Silva Rerum. Ludzie, instytucje, wydarzenia” Wydawnictwo Poznańskie; Poznań 2007; strony 163 – 168. ISBN 83-7177-466-4; ISBN 978-83-7177-466-9
- Zdzisław P. Wesolowski „The Order of the Virtuti Militari and its Cavaliers 1792-1992” Hallmark Press; Miami, Florida USA 1992. ISBN 0-934-527-00-9
- Tygodnik „Świat” Rok IV, nr 49 z dnia 4 grudnia 1909 r; art. „Rzeźba polska”; str. 7
- Gazeta Wyborcza Stołeczna; 2 listopada 2004 str.9
- Ryszard Sługocki „Na przekór i na bakier” Oficyna Wydawnicza Branta Bydgoszcz-Warszawa 2008. ISBN 978-83-60186-60-2; str. 10-15