Marian Olewiński

Marian Olewiński
Data i miejsce urodzenia	15 września 1912 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	15 listopada 1982 ; Warszawa
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 28 czerwca 1969; do 30 czerwca 1970
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 25 marca 1960; do 28 czerwca 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stefan Pietrusiewicz
Następca	Andrzej Giersz
	Odznaczenia
	;

Marian Stanisław Olewiński (ur. 15 września 1912 w Warszawie, zm. 15 listopada 1982 tamże) – polski inżynier budownictwa lądowego i polityk. Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1960–1969) i wiceprezes Rady Ministrów (1969–1970).

Życiorys

Syn Józefa. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję kierownika wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1945–1946), a następnie do 1947 komitetu miejskiego w Łodzi. Od 1949 zastępca kierownika wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR, a od 1950 do 1951 kierownika wydziału handlu. W latach 1964–1971 zastępca członka KC PZPR.

Od 1947 do 1948 dyrektor Biura Cen w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W okresie od 1948 do 1949 prezes Centralnego Związku Spółdzielczego. W latach 1951–1953 Naczelny Inżynier w Centralnym Zarządzie Budowy Dróg i Mostów, a w okresie 1953–1955 jego dyrektor. Od 1955 do 1956 dyrektor generalny Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotniczego, następnie do 1957 jego podsekretarz stanu, po czym pełnił analogiczne stanowisko w Ministerstwie Komunikacji. Ponownie podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji od 1971 do 1975.

Od 25 marca 1960 do 28 czerwca 1969 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, a następnie do 30 czerwca 1970 był wicepremierem. W lipcu 1970 przeszedł na emeryturę.

Żonaty z Janiną Natalią Olewińską (1915-2002). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 37-9-2)^[1].

↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ M.P. z 1955 r. nr 55, poz. 675 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie transportu drogowego i lotniczego”.
↑ M.P. z 1948 r. nr 70, poz. 593 „za zasługi w pracy zawodowej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa nr 0/144 - na wniosek Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego, s. 1585.
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑ Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawa, 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-12] .
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10 lutego 1961, s. 6
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódziej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15 sierpnia 1962, s. 1.
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 8, 11 lipca 1966, s. 2.

Leksykon historii Polski, 1995.
Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.
Informacje w BIP IPN