Mansur Bahrami
 Mansur Bahrami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1956 |
| Wzrost |
178 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1974 |
| Zakończenie kariery |
1991 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
192 (9 maja 1988) |
| Roland Garros |
2R (1981) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
31 (6 lipca 1987) |
| Australian Open |
2R (1977) |
| Roland Garros |
F (1989) |
| Wimbledon |
2R (1988) |
| US Open |
3R (1987) |
| Strona internetowa | |
Mansur Bahrami, pers. منصور بهرامی, Manṣūr Bahrāmī (ur. 26 kwietnia 1956 w Araku) – irański tenisista posiadający również obywatelstwo francuskie, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową rozpoczął w roku 1974. Specjalizował się w grze podwójnej, wygrywając dwa turnieje ATP World Tour. Pierwsze zwycięstwo odniósł w roku 1988 w Genewie partnerując Tomášowi Šmídowi, a drugi tytuł wywalczył rok później w Tuluzie, grając w parze z Érikiem Winogradskym. Ponadto grał w dziesięciu dalszych finałach rozgrywek ATP World Tour, które zakończyły się porażką Bahramiego, w tym wielkoszlemowy French Open 1989. Wspólnie z Winogradskym przegrali w meczu finałowym z Amerykanami Jimem Grabbem i Patrickiem McEnroe 4:6, 6:2, 4:6, 6:7.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 31. miejscu w lipcu 1987 roku, z kolei w zestawieniu singlistów w maju 1988 roku był na 192. pozycji.
W latach 1974–1978 reprezentował Iran w Pucharze Davisa. Później, po piętnastu latach przerwy powrócił do zespołu w sezonie 1993 i grał do 1997 roku, rozgrywając łącznie 39 meczów (zarówno w singlu jak i deblu), a wygrywając 24 pojedynki.
Bahrami, wyróżniający się na korcie charakterystycznymi wąsami, znany jest z efektownej gry i po zakończeniu kariery stał się chętnie zapraszanym uczestnikiem rozmaitych meczów pokazowych, w których towarzyszył albo współczesnym gwiazdom, albo innym weteranom, np. Leconte czy Noahowi. Poza technicznymi zagraniami prezentuje publiczności sztuczki żonglerskie i inicjuje humorystyczne sytuacje, np. prowadzi rozmowy, obniża siatkę serwującemu partnerowi albo niespodziewanie dołącza do pary przeciwnej. Od połowy lat 90. włączył się także aktywnie w rozgrywki seniorskie, w 1999 roku wygrał turniej cyklu ATP Champions Tour w Ad-Dausze, pokonując m.in. Leconte i Casha.
Wygrane turnieje ATP World Tour
Gra podwójna (2)
| Nr | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| 1. | 1988 | Genewa | Ceglana |  Tomáš Šmíd
|
 Gustavo Luza Guillermo Pérez Roldán
|
6:4, 6:3 |
| 2. | 1989 | Tuluza | Twarda (hala) |  Éric Winogradsky
|
 Todd Nelson Roger Smith
|
6:2, 7:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-09-16] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-09-16] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-09-16] (ang.).