Ludy ambońsko-timorskie
| |
| Populacja |
2 mln |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), islam, wierzenia tradycyjne |
| Grupa | |
Ludy ambońsko-timorskie – grupa ludów zamieszkujących wyspy Ambon, Timor, wschodnią część Flores i pobliskie wyspy w Indonezji[1]. Należą do nich m.in.: Alorczycy, Rote, Atoni, Ambończycy, Lamaholot[2]. Posługują się rozmaitymi językami z wielkiej rodziny austronezyjskiej, wykazującymi ślady substratu papuaskiego[3].
Ich populacja wynosi 2 mln osób. W większości wyznają islam w odmianie sunnickiej lub chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), choć utrzymują się także wierzenia tradycyjne (np. w Timorze Wschodnim lub u ludności górskiej wyspy Seram w archipelagu Moluków)[3]. W XIII–XIV w. niektóre obszary wschodniej Indonezji znalazły się w strefie wpływów jawajsko-hinduskich. W XV w. rozprzestrzenił się islam. W Molukach ukształtowały się ośrodki produkcji przypraw, zdobyte w XVI w. przez kolonizatorów portugalskich, a w XVII w. – przez Holendrów. W okresie kolonialnym ludy ambońsko-timorskie podlegały również indonezyjskim podmiotom politycznym (Sułtanat Gowa – Alor, wyspy Solor, wschodnia część Flores, fragmenty Timoru; Sułtanat Ternate – Ambon, Seram, Buru; Sułtanat Tidore – wschodnia część Seram)[2].
Ich gospodarka opiera się na rybołówstwie, produkcji przypraw i hodowli zwierząt[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Janusz Kamocki, „Bahasa Indonesia”: język polityczny, „Nurt SVD”, 44, 2010, s. 37–42, ISSN 1233-9717 [dostęp 2022-09-25].
- ↑ a b c Michaił Anatoljewicz Czlenow: Ambono-timorskije narody. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 41–42. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
- ↑ a b Michaił Anatoljewicz Czlenow: Ambono-timorskije narody. W: Julian Władimirowicz Bromlej (red.): Narody mira: istoriko-etnograficzeskij sprawocznik. Moskwa: Sowietskaja encykłopiedija, 1988, s. 53. OCLC 19735047. (ros.).