Liptovská Anna
 Szkoła podstawowa | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | |||
| Powiat | |||
| Starosta |
Ivan Bella[1] | ||
| Powierzchnia |
11,28[2] km² | ||
| Wysokość |
640-690 m n.p.m. | ||
| Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|||
| Nr kierunkowy |
044 | ||
| Kod pocztowy |
032 23 (poczta Liptowska Sielnica) | ||
| Tablice rejestracyjne |
LM | ||
Położenie na mapie kraju żylińskiego  | |||
Położenie na mapie Słowacji  | |||
 49°08′53″N 19°28′00″E/49,148056 19,466667
| |||
| Strona internetowa | |||
Liptovská Anna (ludowo: Svätána) – wieś i gmina (obec) w powiecie Liptowski Mikułasz w kraju żylińskim na Słowacji. Powierzchnia 11,28 km².
Wieś leży w północno-zachodniej części Kotliny Liptowskiej, u podnóży Gór Choczańskich, u samego wylotu Doliny Liptowskiej Anny, 18 km od Liptowskiego Mikułasza. Zabudowania rozłożone są na wysokości 640–690 m n.p.m., wprost pod skalnymi zerwami Czerenowej.
Liptowska Anna jest typową małą wioską liptowską pochodzenia ziemiańskiego. Jej początki sięgają 1297 r. i były związane z donacją tych terenów Ładysławowi, synowi Meshego (Mieszka?). Najstarsza wzmianka o wsi Liptowska Anna i istniejącej w niej parafii pochodzi z 1332 r.
Z części wsi zwanej Ižipovské ravne pochodzi szereg znalezisk archeologicznych, w tym wiele narzędzi z epoki kamienia łupanego oraz przedmiotów brązowych należących do kultury łużyckiej i pochodzących z końca epoki brązu. Osada tej kultury znajdowała się na południowych stokach wzniesienia w widłach potoków.
Obok części dzisiejszej wsi, należącej w średniowieczu do ziemiańskich rodów Almanów, Dobáków i in., od XIII w. druga część wsi stanowiła wspólną jednostkę osadniczą z położoną nieco dalej na południe wsią Bukovina, występującą pod nazwą Podhradie (węg. Varália). Związana ona była ze służebnością wobec powstałego niedaleko Zamku Liptowskiego. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, hodowlą owiec, a także wyrobem drewnianych sprzętów gospodarstwa domowego i gorzelnictwem. Wieś była znana również jako centrum wyrobu ówczesnych prymitywnych skrzypiec (gęśli). Kościół parafialny pod wezwaniem św. Anny, pochodzący z drugiej połowy XIII w. i rozbudowany ok. 1500 r. spłonął w 1805 r. i już nigdy nie został odbudowany. Do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów. Spłonęła również drewniana dzwonnica z drugiej połowy XVIII w., stojąca przy południowym murze nawy. W 1998 r. w pobliżu tego miejsca wzniesiono nową dzwonnicę drewnianą.
Wieś posiada komunikację autobusową z Liptowskim Mikułaszem. We wsi początek szlaku turystycznego wiodącego przez Góry Choczańskie do Svoradu.
Szlak i turystyczne
Liptovská Anna – Prawnacz – Heliasz – przełęcz Równe – Łomy – Malatinská roveň – Svorad
Przypisy
- ↑ Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-11-26]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 11,28S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
Bibliografia
- Hochmuth Zdenko a kolektív: Chočské vrchy – Liptovská Mara. Turistický sprievodca ČSFR č. 42, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1990.
- Chočské vrchy. Vodná nádrž Liptovská Mara. Turistická mapa 1:50 000, wyd. VKÚ Harmanec, 1997, ISBN 80-85510-84-7.
- Szczerba Tadeusz: Choczańskie Wierchy i okolica. Przewodnik turystyczny. Wydawnictwo Ryszard M. Remiszewski – RMR, Gliwice 2001, ISBN 83-904352-9-2.
- Barbara Zygmańska, Góry Choczańskie. Przewodnik turystyczny, Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 2003, ISBN 83-7005-455-2, OCLC 749318301.
