Koszary w Bochni
 Widok koszar kawalerii od strony ulicy Kazimierza Wielkiego (1899) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
koszary |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele | |
Koszary w Bochni – kompleks koszarowy znajdujący się na terenie garnizonu Bochnia.
Przed I wojną światową stacjonował w nich austriacki 13 batalion jegrów polowych, a w okresie II Rzeczypospolitej – szwadrony 2 pułku szwoleżerów.
Charakterystyka
W garnizonie Bochnia funkcjonowały dwa kompleksy koszarowe. Jeszcze przed I wojną światową Austriacy pobudowali koszary piechoty w kwartale dzisiejszych ulic: Józefa Poniatowskiego – Wojska Polskiego – Kolejowa z przeznaczeniem dla 13 batalionu jegrów polowych. Pojemność koszar oceniono na około 450 ludzi[1].
Po odzyskaniu niepodległości koszary przejęło Wojsko Polskie i nazwano je Koszarami Skrzyneckiego. W maju 1921 zakwaterowany został tu powracający znad granicy 4 szwadron i szwadron techniczny 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Nieco później dołączył do nich szwadron zapasowy, a w styczniu 1925 również 3 szwadron. Koszary nie posiadały stajni i pułk trzymał konie prawdopodobnie w Koszarach Konopki. Oprócz 2 pułku szwoleżerów, w koszarach funkcjonował też szwadron zapasowy 3 pułku ułanów i KRU Bochnia[1]. W maju 1926 szwadrony 2 pułku szwoleżerów przeniosły się do Starogardu[2].
W latach 20. XX w. z Krakowa do Bochni przeniósł się 5 dywizjon taborów. Taboryci zakwaterowani byli w Koszarach Konopki i stacjonował tam do września 1939[3].
W okresie okupacji 25 sierpnia 1942 na dziedzińcu koszar Niemcy zgromadzili około 3000 Żydów i wywieźli ich do obozu zagłady w Bełżcu[4][5].
Po II wojnie światowej Koszary Skrzyneckiego nadal użytkowane były przez jednostki Wojska Polskiego. W 1949 ich pojemność szacowano na 500 ludzi i 8 koni[1].
Do dziś (2019) w byłych Koszarach Skrzyneckiego zachowały się tylko dwa obiekty koszarowe, bardzo przebudowane i połączone ze sobą budynki pełniące funkcje usługowe i biurowe[6].
Przypisy
- ↑ a b c Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 29.
- ↑ Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 30.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 832.
- ↑ Dawne koszary wojskowe
- ↑ Stowarzyszenie Bochniaków
- ↑ Kucharski i Tym 2019 ↓, s. 34.
Bibliografia
- Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 2 pułk szwoleżerów. T. 5. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.