Kontinuum kreolskie – pojęcie opisujące płynne przejścia w użyciu języka na obszarach, gdzie występują języki kreolskie. Jedne formy języka (najczęściej superstrat) cieszą się większym prestiżem społecznym niż pozostałe.

W 1965 r. William Stewart zaproponował terminy „akrolekt” i „basilekt” jako socjolingwistyczne określenia najbardziej skrajnych odmian języka znajdującego się w sytuacji dekreolizacji. Na początku lat siedemdziesiątych terminy te spopularyzował Derek Bickerton (również mesolect jako określenie form pośrednich w kontinuum w kontekście zjawiska code switchingu zachodzącego pomiędzy językiem kreolskim a superstratem). Salikoko Mufwene wyjaśnia zjawisko powstawania języka kreolskiego jako „basilektalizację”, odejście od standardu w mieszanym społeczeństwie^[1].

Poniższa tabela pokazuje 18 różnych sposobów wyrażenia I gave him one w języku kreolskim używanym w Gujanie:

W przedstawionym tu przykładzie kontinuum widać, że akrolekt jest najbardziej zbliżony do standardowego języka angielskiego [aɪ geɪv hɪm wʌn], w basilekcie natomiast obecna jest forma [mɪ giː æm wan]. Dzięki zjawisku code switchingu większość użytkowników języka zna pewien szerszy zakres kontinuum i potrafi dostosować swój język w zależności od pozycji społecznej, osoby rozmówcy i innych okoliczności społecznych.

Kontinuum kreolskie istnieje na Jamajce pomiędzy jamajską angielszczyzną a miejscowym językiem kreolskim (patois).

Zjawisko to występuje w różnych częściach wschodniej Indonezji, gdzie dochodzi do koegzystencji (standardowego) języka indonezyjskiego i lokalnych odmian malajskiego; np. w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (odmiana niska w postaci malajskiego Kupangu oraz odmiana wysoka w postaci bahasa Indonesia)^[2] i w prowincji Moluki Północne (basilekt to malajski Moluków Północnych, a akrolekt to język narodowy)^[3].

• dyglosja