Konstytucje z Clarendon (zw. także konstytucjami clarendońskimi lub klarendońskimi) – akty prawne wydane w 1164 w Clarendon Park przez Henryka II Plantageneta, króla Anglii^[1] .

Konstytucje ograniczały przywileje Kościoła w Anglii. Zgodnie z ich postanowieniami:

• nałożono na Kościół podatek,
• sądom duchownym wolno było sądzić wyłącznie duchownych,
• duchowni w sprawach karnych odpowiadali przed sądem świeckim,
• zakazano apelacji do Rzymu bez zgody króla.

Stały się zarzewiem konfliktu między Henrykiem II a klerem angielskim, na czele którego stanął arcybiskup Canterbury Tomasz Becket.

• Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Anglia za Plantagenetów - kultura i sztuka. T. 19. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2007. ISBN 978-83-7425-699-5.